Een spannend tweede deel

Celaena heeft het toernooi overleefd, maar dan begint het allemaal pas echt. De koning zet haar als sluipmoordenaar in om een aantal mensen een kopje kleiner te maken. Celaena trekt in het geheim echter haar eigen plan, wat steeds gevaarlijker wordt. Ook in het kasteel zelf dreigt er weer gevaar. Celaena probeert de geheimen in het kasteel te ontrafelen, terwijl ze zich steeds meer moet afvragen wie ze nu eigenlijk kan vertrouwen.

Als lezer beland je middenin de actie en de spanning zit er dus meteen goed in. Dat zakt daarna helaas wat af, doordat Maas aardig wat tijd steekt in een puberaal overkomende romance. Na een tragische gebeurtenis brengt Celaena vervolgens veel tijd in haar kamer door en gedraagt ze zich als een onuitstaanbaar persoon. Weg sympathie. Daarna herpakt het verhaal zich gelukkig goed. Er komt weer meer spanning in het verhaal, onder andere door een paar goed beschreven gevechten. Vanaf dat moment krijgt Celaena ook weer wat meer pit en wordt ze opnieuw een interessant personage.

In De donkere kroon komt ook meer magie aan bod. Celaena vindt meer uit over de wyrdtekens en hoe die te gebruiken, er komt een heuse heks langs en de magie blijkt toch nog niet helemaal verdwenen te zijn. Dat het personage dat ontdekt magische krachten te hebben hier niet meteen van alles mee kan, maakt de magische elementen in dit verhaal ook geloofwaardig.

Een aantal onthullingen ziet de lezer al van verre aankomen, toch weet Maas nu en dan nog te verrassen. Het einde maakt nieuwsgierig naar het volgende deel.