Mooie wereldopbouw

Vaelin is de torenheer van de Noordlanden, in dienst van de Vuurkoningin. Vaelin merkt dat hij vervreemd raakt van degenen die nog over zijn uit vroegere tijden. De tijden zijn ook veranderd. Er wordt dan nog wel gejaagd op bendes, maar de oorlogen zijn voorbij. Als de ambassadeur van het Eerbiedwaardig Koninkrijk vermoord wordt en Vaelin erachter komt dat zijn voormalig geliefde Sherin in gevaar is, verlaat hij zonder toestemming van zijn koningin zijn positie om naar het westen te trekken.

Het boek start met een verklaring van Luralyn. Zij is de zus van Kehlbrand. Het is meteen duidelijk dat Kehlbrand een belangrijke positie zal innemen, maar hoe dit zich precies zal ontwikkelen, dat is nog de vraag. Hierna gaat het verhaal over op het perspectief van Vaelin. Later in het verhaal volgt nog twee maal een verklaring van Luralyn. Dit is een mooie toevoeging aan het verhaal, omdat de lezer op die manier ook meer inzicht krijgt in de ontwikkelingen van de vijand.

Ryan besteed veel aandacht aan de opbouw van de wereld. Als lezer kun je het zo voor je zien. Op het moment dat Vaelin op reis gaat, worden cultuurverschillen duidelijk. Er is aandacht besteed aan verschillende gewoonten en gebruiken en de wereld komt daardoor echt tot leven.
Dit boek is een direct vervolg op In de schaduw van de raaf, maar is ook goed te volgen zonder voorkennis van de voorgaande serie. Er wordt wel eens verwezen naar eerdere boeken, maar dit is niet storend voor het verhaal dat nu verteld wordt.

De roep van de wolf is een boeiend verhaal in een sterk neergezette wereld. Het fascineert vanaf het begin en eindigt zo, dat je als lezer benieuwd bent naar het vervolg.