Heftig verhaal met een hoopvolle boodschap

Hannelore is drie jaar oud als haar ouders toetreden tot de sekte ‘Gemeente Gods’. Daar vindt haar moeder Julia wat ze in andere kerken (waar ze al snel als te fanatiek gezien werd) niet kon vinden: ze groeit enorm in haar geloof. In eerste instantie rijdt het gezin heen en weer voor de zondagsdiensten van Broeder (later Profeet) Vrieswijk, uiteindelijk trekken ze in het klooster in. Daar wordt hun hele leven bepaald door de Profeet. Geldstraffen, opsluiting, emotionele manipulatie en seksueel misbruik zijn aan de orde van de dag. Vijftien jaar later wordt Hannelore bevrijdt. Daarmee is de strijd echter nog lang niet gestreden. Hannelore wil namelijk helemaal niet vrij zijn, maar juist zo snel mogelijk terugkeren naar de Profeet.

Frank Krake schreef het indringende verhaal van Hannelore. Na het schrijven van onder andere Menthol en De laatste getuige kwam hij via politieagent Withag in contact met de vrouw, die inmiddels in de veertig is. Zij wilde graag meewerken aan een boek om mensen bewust te maken van het gevaar van sekten. Haar verhaal is immers nog altijd actueel; op dit moment zijn er namelijk 84 actief in Nederland.

Hannelore laat zien hoe het is om in een sekte op te groeien. Doordat niet alleen Hannelore zelf, maar ook haar vader, moeder en zus de moed vonden om met Krake in gesprek te gaan, konden ook gebeurtenissen beschreven worden waar Hannelore niet bij was, of waar ze te jong voor was om ze zich te herinneren. Er wordt zo een compleet beeld gegeven van het leven in de sekte. Doordat Krake regelmatig in dialoogvorm schrijft, krijg je als lezer goed de sfeer mee die er heerste. Ook de vele foto’s die in het boek zijn opgenomen zorgen ervoor dat je een beter beeld krijgt van het leven in de Gemeente Gods.

Als lezer zit je regelmatig met je oren te klapperen vanwege de dingen die Vrieswijk zegt en doet. Het is bizar hoe ver de sekteleider kan gaan – slechts een enkeling accepteert diens gedrag niet meer en verlaat de sekte. Juist daarom is het knap dat Krake het hele verhaal in een neutrale toon en met respect vertelt. Geen moment velt hij een oordeel over de sekteleden of over Vrieswijk zelf. Er komt wel kritiek op Vrieswijk voor in het boek, maar deze is afkomstig van ex-sekteleden of Hannelores familieleden. Haar opa spreekt zich als een van de eersten uit:

‘U hebt het niet allemaal op een rijtje en verkondigt een giftige leer. Een opeenstapeling van onwaarheden. U maakt de mensen bang met uw praatjes en u bent het prediken en de Bijbel onwaardig.’

Uiteraard wordt opa vervolgens door Vrieswijk uit de gemeente geweerd. Maar ook binnen de gemeente worden families uit elkaar getrokken: ouders mogen bijvoorbeeld niet meer met hun kinderen praten. Het is dan ook niet verwonderlijk dat het leven in de sekte psychologische gevolgen heeft voor de leden. Ook daar gaat in het boek de aandacht naar uit.  Zo wordt niet alleen Hannelores leven in de sekte, maar ook de nasleep ervan getoond.

Na het verlaten van de sekte moet zij zich staande leren houden in de echte wereld. Het zelf uitkiezen van een broodje is bijvoorbeeld al een hele opgave, want in de Gemeente Gods werd alles (maar dan ook echt alles) voor haar besloten. Hannelores proces om uit te vinden wie ze nu eigenlijk zelf is, wordt mooi beschreven. Met vallen en opstaan – en hulp van familie en begeleiders – lukt het haar om een eigen leven op te bouwen.

Daarmee draagt Hannelore ook een hoopvolle boodschap uit: Het is mogelijk om los te komen uit een sekte en daarna een goed en gelukkig leven te leiden.