Mooi geschreven, maar verhaal maakt geen indruk

Charlie gebruikt zijn erfenis om de androïde Adam (kosten: 86.000 pond) te kopen, omdat Turing hetzelfde model heeft gekocht. Eigenlijk had hij gehoopt een Eva te kopen, maar hij is blij om aan de beperkt beschikbare androïde gekomen te zijn. Samen met zijn bovenbuurvrouw Miranda, waar hij verliefd op is, kiest hij de persoonlijkheidsinstellingen voor Adam. Gaandeweg komt hij er achter dat Adam niet is wat hij ervan verwacht heeft.

Machines zoals ik heeft drie hoofdpersonages. Charlie, zijn buurvrouw Miranda en de androïde Adam. Tussen deze drie ontstaat al snel een ingewikkelde driehoeksrelatie, want zowel Charlie als Adam worden verliefd op Miranda. De relatie tussen Charlie en Miranda lijkt centraal te staan in dit verhaal. De interessante androïde Adam lijkt hierin soms meer een bijrol te spelen. Dat is jammer, want juist de vraag wat ons nu precies menselijk maakt, raakt nu een beetje ondergesneeuwd onder de menselijke relatie in dit verhaal. Verder zijn er nog diverse zijlijnen, zo draagt Miranda een geheim met zich mee, maar deze verhaallijnen komen nergens echt goed uit de verf.

Machines zoals ik is mooi geschreven en er zijn dan ook diverse zinnen die indruk maken. Het verhaal zelf laat echter geen grote indruk na.