Een indrukwekkende, emotioneel eerlijke roman over vasthouden, loslaten en opnieuw kiezen.

All Your Perfects is een roman die je niet zachtjes binnenkomt, maar meteen midden in een emotionele storm neerzet. Quinn en Graham leren elkaar kennen op het scherpst van de snede: in de nasleep van verraad. Waar veel liefdesverhalen beginnen met vlinders, begint dit verhaal met scherven. Dat maakt hun ontluikende band vanaf het begin kwetsbaar, maar ook intens en oprecht. Ze kiezen niet voor elkaar omdat het mooi uitkomt, maar omdat ze elkaar begrijpen op een plek waar woorden zelden komen.

Hoover maakt een opvallende sprong in de tijd. Plots belanden we zes jaar later, en de hartstochtelijke liefde die ooit vanzelf leek te stromen, blijkt nu bijna schurend drooggevallen. Dit is misschien wel het sterkste aspect van het boek: de liefde tussen Quinn en Graham is er nog, maar ze is ongemakkelijk geworden, vol stiltes en onuitgesproken pijn. Hoover legt zonder sensatie maar mét gevoel bloot hoe intimiteit kan verpulveren onder het gewicht van verwachtingen, verlangens en teleurstellingen.

Quinn is een personage dat je soms wilt vasthouden en soms wilt door elkaar schudden. Haar verdriet is groot, maar haar stilte misschien nog groter. Graham is lief, maar niet vlekkeloos; zijn trouw en zijn falen liggen dicht tegen elkaar aan. Deze menselijkheid maakt het verhaal herkenbaar, zelfs als je de specifieke strijd van het koppel niet zelf hebt meegemaakt.

Hoovers schrijfstijl is, zoals altijd, direct en emotioneel. Soms zelfs zó direct dat het even te veel kan voelen – maar misschien is dat precies de bedoeling. Liefde is niet altijd mooi verpakt; soms is het rauw, pijnlijk en oneerlijk. Het boek vraagt de lezer niet om partij te kiezen, maar om te zien hoe ingewikkeld liefhebben kan zijn wanneer het leven je niet geeft wat je het liefst zou willen.

All Your Perfects is geen zoet romantisch sprookje, maar een liefdesverhaal dat durft te kijken naar de breuklijnen die relaties vormen. Het is intiem, kwetsbaar en soms hartverscheurend. En toch, ergens tussen de pijn door, gloort er hoop. Want echte liefde is niet perfect – maar misschien hoeft dat ook niet om het waard te zijn.