Waar mens en mythe samensmelten.

Raaf opent als een sprookje, maar schuift al snel het vertrouwde genrebeeld opzij om plaats te maken voor een wereld die tegelijk wild, sensueel, duister en onverwacht warm is. Carine J.A. Maes creëert een universum waar mens en mythisch wezen elkaar niet enkel ontmoeten, maar in elkaar overlopen: personages die half vogel, half mens zijn, een kater met een scherpere tong dan welk hoflid ook, heksen die weten dat magie pas echt werkt wanneer die gepaard gaat met verlangens – en een verloren prins die op zoek is naar meer dan enkel zijn geboorterecht.

De reis naar het oosten vormt de ruggengraat van het verhaal, maar het zijn de omwegen – romantische verwikkelingen, intriges, twijfel en verleidingen – die het kloppend hart vormen. De driehoeksrelaties die zich ontwikkelen zijn niet zomaar romantische bijzaak: ze tonen de worsteling tussen plicht en verlangen, loyaliteit en persoonlijke vrijheid. De raad van Balderus, de eigenwijze kater, is even plagerig als wijs, en zorgt voor precies de juiste dosering humor in een verhaal dat soms gevaarlijk dicht tegen tragedie aan schuurt.

Wat opvalt is hoe beeldend en levendig Maes schrijft. De wereld is rijk, kleurrijk en bijna tastbaar. Je hoort de vleugels ritselen, ziet de bliksemvangers flitsen in de noordelijke nacht en voelt de sluimerende dreiging van het Oostenrijk als een kille wind over je schouder. Tegelijk blijft het taalgebruik toegankelijk, waardoor het boek moeiteloos leesbaar is – zowel voor volwassen fantasyliefhebbers als voor young adults die iets zoeken dat hen serieus neemt.

Raaf is niet enkel een avontuur, maar een verhaal over identiteit en lotsbestemming, over de vraag in hoeverre we zelf kiezen wie we worden. Het eindigt niet allesomvattend afgerond (het is tenslotte het eerste deel), maar wel met het gevoel dat je net een rijk en gelaagd hoofdstuk van een veel groter epos hebt betreden.
Sprookjesachtig, scherpzinnig, sensueel en eigenzinnig – een prachtige start van een reeks die veel belooft.