Lezersrecensie
Ode aan de verliezer
Ode aan de verliezer is een hervertelling van Bijbelse verhalen. Wij, als mensen, zitten vol met allerlei vragen zoals ‘Hoe moet ik leven?’ ‘Hoe houd ik hoop?’ en ‘Waar vind ik vrijheid?’ toch zijn dit geen nieuwe vragen maar vragen die in de Bijbel al volop zijn onderzocht. Alain Verheij houdt deze vragen opnieuw aan het licht met de Bijbel als leidraad.
Het boek begint met de twee broers Kaïn en Abel, de zonen van Adam en Eva. De eerstgenoemde is sterk, succesvol, zelfredzaam en assertief. Abel is totaal het tegenovergestelde. Toch maken Bijbelschrijvers juist van hem de held en zorgt de Bijbel ervoor dat we vele opvolgende “Abels” niet vergeten.
Het is een van de belangrijkste lessen die de Bijbel ons meegeeft: kijk om naar Abel en wees niet bang om er soms zelf een te zijn.
IK BEN EEN KAÏN
Als jij mij al een beetje volgt op Instagram dan weet je dat ik gelovig ben en de afgelopen tijd meer over het christendom probeer te leren. Ik was dan ook laaiend enthousiast toen ik zag dat De Club van Echte Lezers een winactie organiseerde met dit boek (een recensie exemplaar) als prijs. Ik win nooit zoveel maar tot mijn verbazing kreeg ik al snel een mailtje dat ik dit boek mocht recenseren!
Vol enthousiasme en met enigszins wat druk op mijn schouders (want ik moest het boek binnen 4 weken uitlezen (lastig als trage lezer)) begon ik. Al zakte mijn enthousiasme snel. Niet omdat ik het boek niet goed vind, maar omdat het toch best wel confronterend is als je naar voren komt dat je behoorlijk wat trekjes hebt van Kaïn.
Voor de duidelijkheid en kort samengevat: een Kaïn wilt namelijk meer, meer, meer, is vaak egoïstisch en verkiest niks boven zijn eigen succes. Het verschil tussen Abel en Kaïn is heel zwart-wit en ik herken van mijzelf ook wel dingen in Abel. Toch ben ik door het lezen van dit boek bewuster geworden van mijn Kaïn-trekjes én wil ik daar wat tegen doen.
LEERZAME LEVENSLESSEN EN MAKKELIJK TE BEGRIJPEN
Om nog even op het bovenstaande door te gaan. Het boek maakt je bewust van belangrijke levenslessen (en je Kaïn-trekjes). Niet alleen belangrijk voor gelovigen, maar ook voor atheïsten. Ik blijf van mening dat elk boek waardevol kan zijn voor je eigen ontwikkeling of dit nou een religieus boek is of een roman. Vooral het volgende vond ik heel erg bijzonder en duidt misschien aan dat dit een boek voor iedereen waardevol kan zijn om te lezen. Dit heb ik even letterlijk uit het boek overgetypt:
‘Laat mij als theoloog beginnen met deze eerste les: geestelijken zijn vaak geen haar beter dan niet-geestelijken. Ze zijn in potentie zelfs manipulatiever, schadelijker, bedrieglijker. Voor de zoveelste keer waarschuwt de Bijbel ons voor religie. Dat is een veel te onbekende rode draad in dit vreemde heilige boek, dat geschreven is in een zeer religieuze tijd. De Bijbel geldt als religieus boek, maar is juist veel minder religieus dan de meeste mensen in die tijd waren, en ziet liever minder dan meer vrome rijmelarij. Je kunt een mooi priestergewaad aantrekken, maar de Bijbel heeft een bijzonder sterke voorkeur voor naastenliefde.’
Hele bijzondere les die ik nooit verwacht had van de Bijbel. Het komt nog vaker in dit boek naar voren maar wat ik er daaruit haal is dat het belangrijker is om te streven naar een goede omgang met elkaar dan het strikt volgen van een religie. Iets waar we allemaal, gelovigen en niet-gelovigen, naar zouden moeten streven.
Alain Verheij weet het op zo’n luchtige en humoristische manier te brengen dat het zelfs leuk wordt om meer over de verhalen in de Bijbel te leren. Het afgelopen jaar ben ik mij meer aan het verdiepen in de Bijbel, ik kan je vertellen dat ik er soms geen reet van begrijp en de kluts kwijtraak. In Ode aan verliezer is mij een hoop duidelijk geworden en begrijpelijk gemaakt. Het is natuurlijk de Bijbel in een vogelvlucht maar bepaalde lijnen zijn voor mij nu duidelijker uitgestippeld en hier kan ik op verder borduren.
ÉÉN MINPUNTJE: LANGDRADIG
Het is een boek met veel bijzondere en belangrijke boodschappen maar toch werd het mij soms wat langdradig. Vooral omdat de focus zo lag op de Abels in de Bijbel. Daardoor vond ik dat veel hoofdstukken op elkaar begonnen te lijken. Dit vond ik wel jammer, vooral omdat ik in het begin zo enorm gegrepen werd maar dit zwakte halverwege wel wat af.
Hierin had wat mij betreft wel wat meer afwisseling gemogen, aan de andere kant zou ik niet weten hoe want het boek heet immers niet voor niets: Ode aan de verliezer. Het gaat juist om die Abels, om die verliezers, maar het had prettiger lezen geweest als dit wat was ingekort.
FEMINISME IN HET JAAR NUL
Ik kan niet exact benoemen hoe het komt, maar eigenlijk ben ik opgegroeid met het idee dat feminisme niet bestaat in de Bijbel.
De vrouw staat naast… euh… achter de man en heeft niks te zeggen of te willen. Toch werd ik weer eens verbaasd en leerde ik uit dit boek dat dat dus helemaal niet waar is. Verheij heeft ervoor gekozen (wat ik prachtig vind) om ook een aantal vrouwen naar voren te schuiven. Zij zijn Abels (en helaas in vele gevallen nog steeds), maar ontzettend belangrijk in de Bijbel. Neem bijvoorbeeld Debora (kan ‘honingbij’ betekenen). Zij is profeet, rechter en legerleider! Absolute mannenberoepen voor die tijd.
DE BIJBEL VERTAALT NAAR NU
Dit is het laatste wat ik nog in deze recensie ga stoppen. Ik heb het gevoel dat het veel te lang wordt, maar er zijn eigenlijk zoveel dingen wat ik wil vertellen over dit boek.
Het feminisme, wat hierboven beschreven staat, valt hier eigenlijk ook onder. Alain Verheij weet heel mooi verhalen uit de Bijbel te vertalen naar problemen van nu. Ik denk dat dat ook de reden is waarom ik dit wel begrijp en de Bijbel soms (lees: vaak) niet. Het zorgt ervoor dat de Bijbel tastbaar en begrijpelijk wordt. En ook wel wat minder stoffig. Het is misschien goed dat onze ogen weer even geopend worden in deze soms bizarre maatschappij en geloof mij in dit boek worden je ogen zeker geopend.
CONCLUSIE
Ik denk dat mijn lange recensie boekdelen spreekt (leuke woordspeling…) over hoe enthousiast ik ben over dit boek. Ik heb er heel veel van geleerd en ben mij bewust geworden van mijn eigen handelen in bepaalde situaties (oftewel bewust geworden van mijn Kaïn-trekjes). Het is belangrijk dat in een wereld vol met Kaïns (zeker in deze huidige maatschappij) wij (gelovigen en atheïsten) bewuster worden van de Abels. Mocht je niet gelovig zijn denk ik dat dit boek je alsnog veel kan bieden en mocht je wel gelovig zijn dan kan dit boek je ook nog veel leren. Wil je dus op een leuke, luchtige en humoristische manier meer willen leren over de Bijbel dan is dit boek zeker een aanrader.
Het boek is makkelijk te lezen omdat het zo tastbaar gemaakt wordt door de oude (soms met een stoffig imago) verhalen uit de Bijbel te vertalen naar de problemen van nu. Hierdoor is het boek actueel en stelt het maatschappelijke problemen aan de kaak. Ode aan de verliezer krijgt hierom van vier dik verdiende sterren!
Het boek begint met de twee broers Kaïn en Abel, de zonen van Adam en Eva. De eerstgenoemde is sterk, succesvol, zelfredzaam en assertief. Abel is totaal het tegenovergestelde. Toch maken Bijbelschrijvers juist van hem de held en zorgt de Bijbel ervoor dat we vele opvolgende “Abels” niet vergeten.
Het is een van de belangrijkste lessen die de Bijbel ons meegeeft: kijk om naar Abel en wees niet bang om er soms zelf een te zijn.
IK BEN EEN KAÏN
Als jij mij al een beetje volgt op Instagram dan weet je dat ik gelovig ben en de afgelopen tijd meer over het christendom probeer te leren. Ik was dan ook laaiend enthousiast toen ik zag dat De Club van Echte Lezers een winactie organiseerde met dit boek (een recensie exemplaar) als prijs. Ik win nooit zoveel maar tot mijn verbazing kreeg ik al snel een mailtje dat ik dit boek mocht recenseren!
Vol enthousiasme en met enigszins wat druk op mijn schouders (want ik moest het boek binnen 4 weken uitlezen (lastig als trage lezer)) begon ik. Al zakte mijn enthousiasme snel. Niet omdat ik het boek niet goed vind, maar omdat het toch best wel confronterend is als je naar voren komt dat je behoorlijk wat trekjes hebt van Kaïn.
Voor de duidelijkheid en kort samengevat: een Kaïn wilt namelijk meer, meer, meer, is vaak egoïstisch en verkiest niks boven zijn eigen succes. Het verschil tussen Abel en Kaïn is heel zwart-wit en ik herken van mijzelf ook wel dingen in Abel. Toch ben ik door het lezen van dit boek bewuster geworden van mijn Kaïn-trekjes én wil ik daar wat tegen doen.
LEERZAME LEVENSLESSEN EN MAKKELIJK TE BEGRIJPEN
Om nog even op het bovenstaande door te gaan. Het boek maakt je bewust van belangrijke levenslessen (en je Kaïn-trekjes). Niet alleen belangrijk voor gelovigen, maar ook voor atheïsten. Ik blijf van mening dat elk boek waardevol kan zijn voor je eigen ontwikkeling of dit nou een religieus boek is of een roman. Vooral het volgende vond ik heel erg bijzonder en duidt misschien aan dat dit een boek voor iedereen waardevol kan zijn om te lezen. Dit heb ik even letterlijk uit het boek overgetypt:
‘Laat mij als theoloog beginnen met deze eerste les: geestelijken zijn vaak geen haar beter dan niet-geestelijken. Ze zijn in potentie zelfs manipulatiever, schadelijker, bedrieglijker. Voor de zoveelste keer waarschuwt de Bijbel ons voor religie. Dat is een veel te onbekende rode draad in dit vreemde heilige boek, dat geschreven is in een zeer religieuze tijd. De Bijbel geldt als religieus boek, maar is juist veel minder religieus dan de meeste mensen in die tijd waren, en ziet liever minder dan meer vrome rijmelarij. Je kunt een mooi priestergewaad aantrekken, maar de Bijbel heeft een bijzonder sterke voorkeur voor naastenliefde.’
Hele bijzondere les die ik nooit verwacht had van de Bijbel. Het komt nog vaker in dit boek naar voren maar wat ik er daaruit haal is dat het belangrijker is om te streven naar een goede omgang met elkaar dan het strikt volgen van een religie. Iets waar we allemaal, gelovigen en niet-gelovigen, naar zouden moeten streven.
Alain Verheij weet het op zo’n luchtige en humoristische manier te brengen dat het zelfs leuk wordt om meer over de verhalen in de Bijbel te leren. Het afgelopen jaar ben ik mij meer aan het verdiepen in de Bijbel, ik kan je vertellen dat ik er soms geen reet van begrijp en de kluts kwijtraak. In Ode aan verliezer is mij een hoop duidelijk geworden en begrijpelijk gemaakt. Het is natuurlijk de Bijbel in een vogelvlucht maar bepaalde lijnen zijn voor mij nu duidelijker uitgestippeld en hier kan ik op verder borduren.
ÉÉN MINPUNTJE: LANGDRADIG
Het is een boek met veel bijzondere en belangrijke boodschappen maar toch werd het mij soms wat langdradig. Vooral omdat de focus zo lag op de Abels in de Bijbel. Daardoor vond ik dat veel hoofdstukken op elkaar begonnen te lijken. Dit vond ik wel jammer, vooral omdat ik in het begin zo enorm gegrepen werd maar dit zwakte halverwege wel wat af.
Hierin had wat mij betreft wel wat meer afwisseling gemogen, aan de andere kant zou ik niet weten hoe want het boek heet immers niet voor niets: Ode aan de verliezer. Het gaat juist om die Abels, om die verliezers, maar het had prettiger lezen geweest als dit wat was ingekort.
FEMINISME IN HET JAAR NUL
Ik kan niet exact benoemen hoe het komt, maar eigenlijk ben ik opgegroeid met het idee dat feminisme niet bestaat in de Bijbel.
De vrouw staat naast… euh… achter de man en heeft niks te zeggen of te willen. Toch werd ik weer eens verbaasd en leerde ik uit dit boek dat dat dus helemaal niet waar is. Verheij heeft ervoor gekozen (wat ik prachtig vind) om ook een aantal vrouwen naar voren te schuiven. Zij zijn Abels (en helaas in vele gevallen nog steeds), maar ontzettend belangrijk in de Bijbel. Neem bijvoorbeeld Debora (kan ‘honingbij’ betekenen). Zij is profeet, rechter en legerleider! Absolute mannenberoepen voor die tijd.
DE BIJBEL VERTAALT NAAR NU
Dit is het laatste wat ik nog in deze recensie ga stoppen. Ik heb het gevoel dat het veel te lang wordt, maar er zijn eigenlijk zoveel dingen wat ik wil vertellen over dit boek.
Het feminisme, wat hierboven beschreven staat, valt hier eigenlijk ook onder. Alain Verheij weet heel mooi verhalen uit de Bijbel te vertalen naar problemen van nu. Ik denk dat dat ook de reden is waarom ik dit wel begrijp en de Bijbel soms (lees: vaak) niet. Het zorgt ervoor dat de Bijbel tastbaar en begrijpelijk wordt. En ook wel wat minder stoffig. Het is misschien goed dat onze ogen weer even geopend worden in deze soms bizarre maatschappij en geloof mij in dit boek worden je ogen zeker geopend.
CONCLUSIE
Ik denk dat mijn lange recensie boekdelen spreekt (leuke woordspeling…) over hoe enthousiast ik ben over dit boek. Ik heb er heel veel van geleerd en ben mij bewust geworden van mijn eigen handelen in bepaalde situaties (oftewel bewust geworden van mijn Kaïn-trekjes). Het is belangrijk dat in een wereld vol met Kaïns (zeker in deze huidige maatschappij) wij (gelovigen en atheïsten) bewuster worden van de Abels. Mocht je niet gelovig zijn denk ik dat dit boek je alsnog veel kan bieden en mocht je wel gelovig zijn dan kan dit boek je ook nog veel leren. Wil je dus op een leuke, luchtige en humoristische manier meer willen leren over de Bijbel dan is dit boek zeker een aanrader.
Het boek is makkelijk te lezen omdat het zo tastbaar gemaakt wordt door de oude (soms met een stoffig imago) verhalen uit de Bijbel te vertalen naar de problemen van nu. Hierdoor is het boek actueel en stelt het maatschappelijke problemen aan de kaak. Ode aan de verliezer krijgt hierom van vier dik verdiende sterren!
1
Reageer op deze recensie
