Komt de verloren zoon weer thuis?

Het verhaal

Tijdens een echtelijke ruzie tussen Eva en Peter, een veelbelovend politicus, overlijdt hun tweejarige zoontje Aron. Peter stelt voor tegen de politie te vertellen dat het kind ontvoerd is. Op die manier is zijn carrière gered en zal Eva niet worden veroordeeld.
Zeventien jaar later, op de avond dat Peter tot minister van Justitie wordt benoemd, staat Aron voor de deur.

Door het lezen van de achterflap wilde ik dit boek lezen. Het verhaal is apart en boeiend en je zit er meteen in. Toch vind ik het moeilijk om het te beoordelen, enerzijds was ik heel benieuwd hoe het zou aflopen, anderzijds vond ik de schrijfstijl niet zo prettig.
Ik hou niet zo van de ik-vorm en ik vond het switchen tussen heden en verleden soms verwarrend. De twee hoofdpersonages, het echtpaar Eva en Peter vond ik niet sympathiek…
Eva is erg warrig in haar hoofd en je kan soms haar gedachtengang moeilijk volgen. Peter houdt zich meer bezig met de politiek dan met zijn vrouw..

De spanning wordt heel geleidelijk aan opgebouwd en je wilt weten of de 19 jarige Aron, die onverwachts voor de deur staat, werkelijk hun zoon is.
Het plot vond ik afgeraffeld en onvolledig. Ik bleef met nog een aantal vragen zitten.