Een stukje literatuur gegoten in een spannende roman. Knap debuut!

Vanaf de eerste bladzijden weet de auteur een gespannen sfeer neer te zetten, die door het hele verhaal heen voelbaar blijft. Een sfeer die schimmig te noemen is, geheimzinnig en grimmig zoals je ook wel in horrorverhalen tegenkomt, zonder dat er horror aan te pas komt. Of toch wel?
Een verhaal over vertrouwen. Vertrouwen in het geloof, het vertrouwen tussen broers en tenslotte ook vertrouwen in jezelf.

Andrew Michael Hurley heeft op een bijzonder uitgebreide manier alles wat belangrijk is beschreven in het verhaal. Zowel de personen; zelfs tot het vuil dat in de vouwen van hun handen zit als de omgeving waar het grootste gedeelte van het verhaal zich afspeelt.
De beschrijving van de gevoelens van de hoofdpersoon maakte hem voor mij tot een persoon van vlees en bloed;
'Hij voelde zich alleen.
Meer alleen dan hij zich ooit in zijn leven had gevoeld. Het was een soort naaktheid, een plotselinge ontkleding. Zijn huid prikte. Een koude aal kronkelde in zijn buik. Gevoelens waarvan hij dacht dat hij ze had achtergelaten in zijn kindertijd, in die nachten dat hij zichzelf in slaap had gehuild om weer een dode broer of zus, kwamen boven en verspreidden zich en overweldigden hem.'

Naar mijn mening een knap debuut, een stuk literatuur gegoten in een spannende roman die je tot het laatst geboeid zal houden.