3,5/5* Graag gelezen

De auteur weet zonder meer de aandacht van de lezer gevangen te houden. Het boek leest lekker, er staan geen moeilijke woorden in en de liefde van de auteur voor Zeeuws-Vlaanderen is duidelijk in De oorkonde.
Soms een uitdrukking die niet helemaal klopt, maar dat neemt niet weg dat ik De oorkonde graag heb gelezen.

Cursief gedrukt lees je steeds over de gedachten van een voorlopig nog onbekend personage. Al op de eerste bladzijden weet hij de spanning op te voeren door zijn akelige manier van denken:
“Zestien jaar heb ik hierop gewacht. Mijn plan is tot in de details uitgewerkt. Iedere dag visualiseer ik het komende resultaat.”

Hierna lees je in elf hoofdstukken hoe in een tijdspanne van tien dagen een psychopaat aan het werk gaat om zijn plan uit te voeren.
De personages zijn vrij duidelijk uitgewerkt, met name de hoofdpersoon Blanche is een mens van vlees en bloed geworden. Ze springt vaak van de hak op de tak, maar dat past helemaal bij haar.
Soms zorgt ze zelfs voor gevoelens van afschuw bij de lezer. Slaat Blanche nu zelf door vraag je jezelf af?

“Iedereen is ermee geholpen als hij zijn laatste adem uitblaast. Ik moet hem om zeep helpen! Mijn verborgen verleden is meer waard dan zijn miserabele leven. Want hoeveel slachtoffers zou hij nog kunnen gaan maken in zijn resterende jaren?”

Het einde is niet helemaal onvoorstelbaar, maar De oorkonde is een prettige thriller die zich afspeelt in Zeeuws-Vlaanderen. Ik voelde me meteen thuis tijdens het lezen.