Niet voor tere zieltjes

Ik las De Stilteverzamelaar en was behoorlijk onder de indruk van de fantasie van deze auteur. Op onnavolgbare wijze schotelt Reinold Widemann de lezer door middel van 19 verhalen een fantastische wereld voor waar je zeker van zult kunnen genieten.
Het is zeker geen bundel voor tere zieltjes omdat geen enkel onderwerp wordt hier geschuwd.

De verhalen zijn op een prettige manier geschreven en hebben een prachtig plot. Zelfs een verhaal over zelfdoding brengt aan het eind een glimlach op je gezicht.
Je leest in een ander verhaal over het feit dat een waarheid is zoals je er naar kijkt. Dat kan voor de een heel anders zijn dan voor de ander. Iets om over na te denken, lijkt me.
Van deze verhalen zul je het meest kunnen genieten door ze niet ineens te lezen, maar bijvoorbeeld iedere dag een verhaal; op deze manier laat je het ene verhaal niet de bovenhand krijgen over het andere verhaal. Ze zijn stuk voor stuk juweeltjes.
Verbaas je over kwispeldingen, huiver bij het fantastische resultaat van behandeling door een goudschrijver en pas op met het aangaan van een weddenschap!

"Ergens in een groot bed ontwaakte een mannetje van hooguit twintig centimeter, dat eenzaam en angstig over dikke dekens uitzag op een huizenhoog schepsel dat hem met gesloten ogen leek aan te staren. Hij stond op en begon zenuwachtig heen en weer te kruipen, van het kussen op de dekens en weer terug."

Ik heb de verhalen uit De Stilteverzamelaar graag gelezen en waardeer deze fantastische bundel met 5 sterren.