Een sfeervolle en meeslepende roman met een langzaam opbouwende spanning, die smaakt naar meer

Deze recensie werd eerder gepubliceerd op mijn blog GraagGelezen.

Met 'Het verdwenen dagboek' levert Louise Douglas het veelbelovende eerste deel af van de serie 'Detectivebureau Toussaint'. De auteur, bekend van haar sfeervolle en vaak melancholieke psychologische romans, neemt de lezer ditmaal mee naar het schilderachtige, maar geheimzinnige, Morranez in Bretagne.

De setting in een idyllisch, maar blijkbaar sinister, Bretons kustplaatsje is direct een grote troef. De rustige façade van het dorpje wordt abrupt verstoord door twee vreemde sterfgevallen en het mysterie van een verdwenen dagboek.

“De kerk was zo oud dat ze, net als de menhirs die overal op het platteland te vinden waren, een natuurlijk element in het landschap leek, in plaats van een door mensen ontworpen gebouw. De grijze, stenen muren waren net zo dik en verweerd als de staande stenen waar de regio Finistère in Bretagne bekend om staat.”

We volgen de Britse Mila Shepherd, die door een persoonlijk drama (het verlies van haar zus en zwager) in de voetsporen van haar zus treedt bij het gespecialiseerde Detectivebureau Toussaint. Deze persoonlijke betrokkenheid, gecombineerd met haar nieuwe, onzekere rol als detective, maakt haar een direct sympathieke en kwetsbare hoofdpersoon. De onwil van de lokale politie om de zaken te onderzoeken, dwingt Mila en haar nieuwe collega Carter Jackson om zelf de duistere waarheid op te graven.

De plot zit goed in elkaar met meerdere lagen van mysterie:

*Het raadsel van de twee sterfgevallen (waaronder dat van een bewoonster van een paardentrailer).

*De link met archeologische opgravingen – een onverwacht, intrigerend element.

*Het ontbrekende dagboek, ongetwijfeld de sleutel tot het ontrafelen van de duistere geheimen van Morranez.

Douglas blinkt uit in het creëren van een beklemmende sfeer en het langzaam onthullen van geheimen uit het verleden die doorwerken in het heden. De belofte van 'kwaadaardige krachten' suggereert dat de dreiging dieper gaat dan een simpele misdaad.

“Mila stopte met rennen en bleef stokstijf staan. Het voelde alsof haar hart stilstond. Ze had een brandende pijn in haar benen.
Nu herinnerde ze zich wat ze zich eerder had moeten realiseren: degene die verantwoordelijk was voor de dood van Gosia had geweten dat zij daar onderzoek naar deed; diegene had haar bericht op het forum gezien; was naar haar huis gekomen en had op haar laptop gekeken.”

'Het verdwenen dagboek' is een sfeervolle en meeslepende roman, perfect voor lezers die houden van een plot gedreven door gelaagde personages, een broeierige setting, en een langzaam opbouwende spanning. De combinatie van een charmant, maar verdorven, dorp met een privédetectivebureau zorgt voor een frisse kijk op het genre.
'Het verdwenen dagboek' is een uitstekende kennismaking met Mila Shepherd en Detectivebureau Toussaint, en ik kijk zeker uit naar de volgende delen in de serie.