Een boeiende tijdreis naar Constantinopel met filosofische vraag over de invloed van het noodlot

Deze recensie werd eerder gepubliceerd op mijn blog GraagGelezen.

‘De geheimschrijver’ van Paul Christiaan Smis neemt de lezer mee naar het intrigerende Constantinopel van de elfde eeuw, waar het lot een centrale rol speelt. De roman combineert een rijk historisch decor met een diepe psychologische verkenning van zijn personages.

De lezer ontmoet Sven, een oude, doodzieke man die in 1061 in bed ligt en verlangt naar de dood. Zijn nicht Runa verzorgt hem en is vastbesloten hem in leven te houden. Om de dagen door te komen, vertelt Sven haar over zijn turbulente leven als geheimschrijver aan het keizerlijke hof. Runa's aanvankelijke spot maakt plaats voor verwondering wanneer ze hoort over Svens diepe gevoelens voor de barbaarse prins Harald Sigurdsson a.k.a. Hardald Hardråde (de harde regent of rechter).

Niets in Svens geschiedenis is wat het lijkt. Terwijl zijn verleden zich ontvouwt, wordt het beeld dat Runa van haar oom heeft dramatisch bijgesteld. De kernvraag die door het verhaal heen loopt, is de strijd tussen vrije wil en noodlot. Bepalen mensen hun eigen leven, of zijn het onzichtbare krachten - de hemel, of de heidense Noordse Nornen – die hun pad en dat van Runa sturen? Vanuit zijn ziekbed overdenkt Sven zijn keuzes, beloften en de onwrikbare krachten die zijn lot bepaalden.

Paul Christiaan Smis fungeert als een bedreven reisgids die je probleemloos door het meeslepende verhaal loodst.
Het verhaal is bovenal een psychologische roman vermomd als een historische. Sven is een ingewikkelde en fascinerende ik-verteller. Smis slaagt er glansrijk in om zijn personages krachtig uit te diepen, waarbij onderwerpen als autoriteit, discretie en rechtschapenheid aan bod komen. De emoties en ware aard van de figuren worden levendig beschreven.

De verhaallijnen zijn knap met elkaar verbonden; het heden (Svens ziekbed) en het verleden (zijn memoires) lopen harmonisch naast en door elkaar heen, wat de lezer een aangename en avontuurlijke tijdreis bezorgt.
Het decor van het elfde-eeuwse Constantinopel is intrigerend en versterkt het geheel, waardoor de lezer wordt meegenomen in een kleurrijk tafereel.

‘De geheimschrijver’ is een rijke en gelaagde historische roman die de lezer boeit met zijn spannende plot, intrigerende hoofdpersonage en de filosofische vraag over de invloed van het noodlot. De beeldenrijke zinnen en de knappe vertelstijl maken dit tot een boek dat aan het denken zet en bijblijft.
Ik heb ‘De geheimschrijver’ graag gelezen en kijk uit naar het volgende deel.