Intrigerende blik in de laatste, mysterieuze fase van een autoriteit uit de Nederlandse geschiedenis

Deze recensie werd eerder gepubliceerd op mijn blog GraagGelezen.

De roman volgt de laatste, dramatische reis van de beroemde Nederlandse rechtsgeleerde, schrijver en staatsman Hugo de Groot (Huig de Groot).

Na de val van zijn politieke carrière, zijn ontsnapping uit Slot Loevestein en tien jaar ballingschap in Parijs, keert Hugo de Groot (kortstondig) terug naar Holland. Een misrekening dwingt hem opnieuw te vluchten, ditmaal naar Hamburg. Daar biedt het opkomende Zweden hem de positie van ambassadeur in Parijs aan.

“De zoete geur van vers gemaaid gras waait mijn raampje binnen. Ooit heb ik in welluidende verzen de Hof van Eden beschreven. Maar dit is toch het land van mijn keus. Ik besef het meer dan ooit. Mijn hang naar het vaderland wordt op deze voorjaarsmorgen wel heel tastbaar.”

Nog eens tien jaar later, in april 1645, wordt De Groot ontboden door de jonge koningin Christina van Zweden naar Stockholm. Hij aanvaardt de gevaarlijke tocht, onwetend over wat hem te wachten staat. De reis eindigt abrupt vier maanden later: op de terugweg overlijdt De Groot in Rostock. Zijn precieze plannen en eindbestemming zijn altijd in nevelen gehuld gebleven.

Dit boek volgt zijn hachelijke reis, laat de lezer terugblikken op zijn veelbewogen leven en verhaalt van zijn ambities, zijn dilemma's en zijn spijt. Het is een intrigerende blik in de laatste, mysterieuze fase van een van de meest invloedrijke figuren uit de Nederlandse geschiedenis.

“Een geheugen doet gekke dingen met een mens. Op het moment dat ik de touwladder langs het schip zie hangen, komt in een flits dat dramatische uur in die stille nacht in Amsterdam vele jaren geleden weer terug. Dat ogenblik van diepe vertwijfeling. Toen ik, ook in het holst van de nacht, met een prijs op m’n hoofd, aan de grachtkant langs een touwladder in een roeiboot was afgedaald op weg naar de boot die me naar Hamburg had gebracht. Het was het einde van een illusie geweest.”

‘In de Spiegel’ is geschreven in de ik-vorm waardoor je heel dichtbij de hoofdpersoon komt. De auteur beschrijft het leven van Hugo in achttien hoofdstukken die voorzien zijn van een plaatsnaam en datum. De auteur weet de lezer te betoveren door te schrijven op een manier die heel begrijpelijk is. Het draait om duidelijkheid, eenvoud en structuur. Moeilijke woorden worden vermeden, en de korte zinnen en niet te lange hoofdstukken samen met een logische opbouw bevorderen het leesplezier.

“In de Spiegel – De Laatste Reis van Hugo de Groot” is een aanrader, het is op een eigen manier heel actueel door het gekonkel door overheden overal op deze aardbol. De beschrijvingen van de gebeurtenissen zijn indrukwekkend!