Lezersrecensie
Een inspirerend verhaal over het leven, hoop en de veerkracht van de menselijke geest
Deze recensie werd eerder gepubliceerd op mijn blog GraagGelezen.
Het boek 'Morfine Fleur' van Cees van Hoore is een diepgaand en ontroerend verslag van zijn strijd tegen kanker. Wat het boek zo bijzonder maakt, is dat het niet focust op de ziekte zelf, maar op de mentale en emotionele reis die de auteur doormaakt. Van Hoore beschrijft zijn gedachten en gevoelens op een eerlijke en kwetsbare manier, wat het boek enorm persoonlijk en herkenbaar maakt.
De titel, 'Morfine Fleur', is een mooie metafoor voor de dualiteit van zijn ervaring. Morfine staat voor de pijn en de moeilijkheden die de ziekte met zich meebrengt, terwijl 'Fleur' staat voor de bloei, de nieuwe energie en het hernieuwde leven dat hij dankzij de therapie ervaart.
“Vanaf de zuurstoftank onderweg naar huis met de taxi. Ik kijk een beetje naar het landschap. Naar de kerken aan de zomen van de weilanden tijdens de rit. Naar de kerken die er al misschien een eeuw lang leeg staan en die de boerenbevolking met hun grindkleurige pet in de hand hebben zien binnenschuifelen en hebben zien knielen, een kruisteken zien slaan voor ze plaats namen op de kerkbank. Ik hoor het zacht gedempte praten van meneer van der Leijden met de chauffeur en geniet. Als bankier heeft van der Leijden veertig man personeel gehad. Hij heeft al vanaf zijn jeugd last van suikerziekte. Ik wilde hem een boek geven ter lezing in de tank. Maar boeken leest hij niet. Hij maakt sudoku’s. Waarom hij niet leest, weet ik niet.”
De schrijfstijl is direct en poëtisch. De auteur deelt zijn herinneringen aan zijn jeugd en zijn overpeinzingen over het leven, liefde en de dood. Hij doet dit onder het inspirerende motto 'wie schrijft, die blijft', wat de lezer aanmoedigt om na te denken over het eigen leven en de nalatenschap.
Het is een krachtig verhaal over hoop en veerkracht. Hoewel de kern van het boek de overwinning op kanker is, is de ware boodschap dat zelfs in de donkerste momenten er een 'Fleur' te vinden is. Van Hoore laat zien dat het leven ondanks de tegenslagen de moeite waard is. De beschrijving van zijn herstel als een 'wonder' voegt een mystiek en spiritueel element toe dat het boek nog meer diepgang geeft.
Een typefoutje hier en daar, zag ik graag over het hoofd tijdens het lezen.
Het boek 'Morfine Fleur' van Cees van Hoore is een diepgaand en ontroerend verslag van zijn strijd tegen kanker. Wat het boek zo bijzonder maakt, is dat het niet focust op de ziekte zelf, maar op de mentale en emotionele reis die de auteur doormaakt. Van Hoore beschrijft zijn gedachten en gevoelens op een eerlijke en kwetsbare manier, wat het boek enorm persoonlijk en herkenbaar maakt.
De titel, 'Morfine Fleur', is een mooie metafoor voor de dualiteit van zijn ervaring. Morfine staat voor de pijn en de moeilijkheden die de ziekte met zich meebrengt, terwijl 'Fleur' staat voor de bloei, de nieuwe energie en het hernieuwde leven dat hij dankzij de therapie ervaart.
“Vanaf de zuurstoftank onderweg naar huis met de taxi. Ik kijk een beetje naar het landschap. Naar de kerken aan de zomen van de weilanden tijdens de rit. Naar de kerken die er al misschien een eeuw lang leeg staan en die de boerenbevolking met hun grindkleurige pet in de hand hebben zien binnenschuifelen en hebben zien knielen, een kruisteken zien slaan voor ze plaats namen op de kerkbank. Ik hoor het zacht gedempte praten van meneer van der Leijden met de chauffeur en geniet. Als bankier heeft van der Leijden veertig man personeel gehad. Hij heeft al vanaf zijn jeugd last van suikerziekte. Ik wilde hem een boek geven ter lezing in de tank. Maar boeken leest hij niet. Hij maakt sudoku’s. Waarom hij niet leest, weet ik niet.”
De schrijfstijl is direct en poëtisch. De auteur deelt zijn herinneringen aan zijn jeugd en zijn overpeinzingen over het leven, liefde en de dood. Hij doet dit onder het inspirerende motto 'wie schrijft, die blijft', wat de lezer aanmoedigt om na te denken over het eigen leven en de nalatenschap.
Het is een krachtig verhaal over hoop en veerkracht. Hoewel de kern van het boek de overwinning op kanker is, is de ware boodschap dat zelfs in de donkerste momenten er een 'Fleur' te vinden is. Van Hoore laat zien dat het leven ondanks de tegenslagen de moeite waard is. De beschrijving van zijn herstel als een 'wonder' voegt een mystiek en spiritueel element toe dat het boek nog meer diepgang geeft.
Een typefoutje hier en daar, zag ik graag over het hoofd tijdens het lezen.
1
Reageer op deze recensie
