Lezersrecensie
Een confronterende zoektocht naar de waarheid
Deze recensie werd eerder gepubliceerd op mijn blog GraagGelezen.
Joyce Bergvelt duikt met haar roman 'Wat wij nalaten' diep in de nasleep van de Tweede Wereldoorlog en de complexe erfenis die deze met zich meebrengt. Geïnspireerd op ware gebeurtenissen, vertelt het verhaal op indringende wijze hoe verzwegen oorlogsgeheimen generaties later nog altijd hun schaduw werpen over families. Deze roman is geïnspireerd door ware gebeurtenissen.
Het boek opent in maart 1945 in Amsterdam, waar we kennismaken met twee broers uit Nieuwer-Amstel die samen met twaalf anderen worden opgepakt door de Duitsers. Een ontmoeting tussen een van de broers en de jonge Duitse soldaat Mathias Heumer blijkt zestig jaar later de sleutel te vormen tot een reeks verbijsterende onthullingen.
In het hedendaagse Düsseldorf probeert de stervende Mathias zijn dochters te bewegen tot een daad van gerechtigheid, iets waar hij zelf decennialang het lef niet voor had. Zijn laatste wens – het openbaar maken van de verontrustende gebeurtenissen uit de oorlog – plaatst zijn familie voor een immens dilemma. Moeten ze de pijnlijke waarheid boven tafel brengen, met alle gevolgen van dien voor hun eigen leven en dat van de nabestaanden van de veertien vermiste mannen en vrouwen? Of is het soms beter het verleden te laten rusten? Deze vraag zorgt voor diepe verdeeldheid binnen het gezin, dat ook nog worstelt met eigen persoonlijke problemen.
In dit verhaal volgen we bovendien Pieter van der Velde in 2008, geëmigreerd naar Canada, die bruut wordt geconfronteerd met het onbekende lot van zijn twee broers. Ook hij wordt gedwongen het verleden onder ogen te zien en te rouwen om geliefden wiens verdwijning altijd een mysterie is gebleven.
“Snel nam ik het stapeltje post door, totdat ik tussen de reclamefolders en rekeningen een dikke, manillakleurige envelop tegenkwam die aan mij was gericht. Ik kek op de achterzijde, benieuwd naar de afzender. Er stond geen naam op, wel een adres in Leverkusen, Duitsland. Nieuwsgierig liep ik ermee de studeerkamer in naar mijn bureau, pakte de briefopener en sneed de envelop open. Er zat een pakje in, een foto en een handgeschreven kaartje.”
Bergvelt weet de verschillende verhaallijnen knap met elkaar te verweven en creëert een verhaal dat zowel emotioneel geladen als spannend is. Het dilemma of je de waarheid moet onthullen, hoe pijnlijk die ook is, staat centraal en wordt vanuit diverse perspectieven belicht. Het boek toont op schrijnende wijze de last van het verzwegen verleden en hoe dit kan doorwerken op volgende generaties, maar ook de noodzaak om te rouwen zonder een concrete afsluiting.
Het boek gaat vooral over familie en schuld. Over het doorschuiven van schuld in de familie, maar het gaat ook over het nalaten in de zin van iets niet doen, zoals Mathias.
'Wat wij nalaten' is een familiekroniek die je bij de keel grijpt. Het is een eerbetoon aan de slachtoffers van de oorlog en een confrontatie met de morele keuzes die gemaakt moesten worden – en nog steeds gemaakt moeten worden – in het licht van onverwerkt leed. Een absolute aanrader voor liefhebbers van historische romans die verder gaan dan alleen de feiten en de diepe menselijke impact van oorlog belichten.
Joyce Bergvelt duikt met haar roman 'Wat wij nalaten' diep in de nasleep van de Tweede Wereldoorlog en de complexe erfenis die deze met zich meebrengt. Geïnspireerd op ware gebeurtenissen, vertelt het verhaal op indringende wijze hoe verzwegen oorlogsgeheimen generaties later nog altijd hun schaduw werpen over families. Deze roman is geïnspireerd door ware gebeurtenissen.
Het boek opent in maart 1945 in Amsterdam, waar we kennismaken met twee broers uit Nieuwer-Amstel die samen met twaalf anderen worden opgepakt door de Duitsers. Een ontmoeting tussen een van de broers en de jonge Duitse soldaat Mathias Heumer blijkt zestig jaar later de sleutel te vormen tot een reeks verbijsterende onthullingen.
In het hedendaagse Düsseldorf probeert de stervende Mathias zijn dochters te bewegen tot een daad van gerechtigheid, iets waar hij zelf decennialang het lef niet voor had. Zijn laatste wens – het openbaar maken van de verontrustende gebeurtenissen uit de oorlog – plaatst zijn familie voor een immens dilemma. Moeten ze de pijnlijke waarheid boven tafel brengen, met alle gevolgen van dien voor hun eigen leven en dat van de nabestaanden van de veertien vermiste mannen en vrouwen? Of is het soms beter het verleden te laten rusten? Deze vraag zorgt voor diepe verdeeldheid binnen het gezin, dat ook nog worstelt met eigen persoonlijke problemen.
In dit verhaal volgen we bovendien Pieter van der Velde in 2008, geëmigreerd naar Canada, die bruut wordt geconfronteerd met het onbekende lot van zijn twee broers. Ook hij wordt gedwongen het verleden onder ogen te zien en te rouwen om geliefden wiens verdwijning altijd een mysterie is gebleven.
“Snel nam ik het stapeltje post door, totdat ik tussen de reclamefolders en rekeningen een dikke, manillakleurige envelop tegenkwam die aan mij was gericht. Ik kek op de achterzijde, benieuwd naar de afzender. Er stond geen naam op, wel een adres in Leverkusen, Duitsland. Nieuwsgierig liep ik ermee de studeerkamer in naar mijn bureau, pakte de briefopener en sneed de envelop open. Er zat een pakje in, een foto en een handgeschreven kaartje.”
Bergvelt weet de verschillende verhaallijnen knap met elkaar te verweven en creëert een verhaal dat zowel emotioneel geladen als spannend is. Het dilemma of je de waarheid moet onthullen, hoe pijnlijk die ook is, staat centraal en wordt vanuit diverse perspectieven belicht. Het boek toont op schrijnende wijze de last van het verzwegen verleden en hoe dit kan doorwerken op volgende generaties, maar ook de noodzaak om te rouwen zonder een concrete afsluiting.
Het boek gaat vooral over familie en schuld. Over het doorschuiven van schuld in de familie, maar het gaat ook over het nalaten in de zin van iets niet doen, zoals Mathias.
'Wat wij nalaten' is een familiekroniek die je bij de keel grijpt. Het is een eerbetoon aan de slachtoffers van de oorlog en een confrontatie met de morele keuzes die gemaakt moesten worden – en nog steeds gemaakt moeten worden – in het licht van onverwerkt leed. Een absolute aanrader voor liefhebbers van historische romans die verder gaan dan alleen de feiten en de diepe menselijke impact van oorlog belichten.
1
Reageer op deze recensie
