Xerox met plezier gelezen

In Xerox volgen we de gedachten van een anonieme hoofdpersoon, de hoofdpersoon werkt op een klantenservice van een start-up bedrijf en lijkt steeds meer paranoïde te worden en gaat al snel in het verhaal terugblikken uit het verleden tegen haar printer vertellen, ze heeft het idee dat ze elkaar begrijpen de printer en de hoofdpersoon. Ze is op zoek naar een pakket dat is afgegeven op een ander adres, dit pakket blijft vaag evenals een briefje op haar deur thuis.
Fien Veldman debuteert met dit boek als romanschrijfster, eerder heeft ze al wel verhalen gepubliceerd en de Joost Zwagerman Esseyprijs gewonnen.
Het boek leest fijn, in het één na laatste deel van de vier delen komt de printer aan het woord, dit vond ik het sterkste deel, hier werd een groot deel helder voor mij.
Persoonlijk vond ik het heel verrassend en fijn dat de hoofdpersoon een mestcelaandoening heeft, zelf ben ik hier ook mee bekend en zegt gekscherend wel eens tegen mensen dat ik allergisch ben voor inspanning en stress, de hoofdpersoon gaat hier wel heel spastisch mee om, maar is ook wel inherent aan het paranoïde karakter. In het begin was het wennen aan de anonieme vertelwijze, dit schept afstand en vind ik zelf niet zo fijn, ook collega’s worden benoemd met de functie die ze uitvoeren.
De titel en de kaft vind ik zeer pakkend, lekker kort en duidelijk, Xerox de internationale printerfabrikant en de letters als over elkaar liggende witte pagina’s steekt goed af tegen de rode kaft.
Het boek zal niet iedereen aanspreken, maar ik heb het met plezier gelezen, geef het een kans, voor een debuut zeer goed geschreven. 3 welverdiende sterren
Met dank aan de Club van Echte Lezers voor het recensie-exemplaar