Judith Visser heeft een heerlijke manier van schrijven waardoor het boek ook erg makkelijk wegleest. Leuke bijkomstigheid is dat ze ervoor gekozen heeft de tekst van de vader van Olga, die plat Rotterdams praat, fonetisch op te schrijven. Dit geeft een hele grappige draai aan een zeer spannend verhaal. Wat tevens erg knap is dat Judith Visser een groot aantal aspecten in het boek op een keurige manier samen heeft weten te brengen. Als lezer heb je lang wel een idee waar het naartoe zal gaan, en dat gaat het gedeeltelijk ook, maar toch word je flink verrast in het slotstuk. Het boek ziet er ook goed uit en de vraag direct reist als je de cover ziet is: wie is die dame die daar omhoog rent en waar gaat ze naar toe? Vlucht ze ergens voor of heeft ze gewoon weinig tijd? Er zit in ieder geval een duidelijk _haast_- aspect verstopt in de cover. En die haast lijk je als lezer ook te ervaren. De plot is zeer goed in elkaar gezet. Stapje voor stapje schuifel je naar een ontknoping toe. Van de hoofdpersonen kom je precies genoeg te weten om ze hun aandeel in het verhaal duidelijk te geven. Van bijvoorbeeld de vader van Olga, weet je niet zo veel. Het enige dat belangrijk is om van hem te weten, dat komt duidelijk uit de verf. Erg knap gedaan van Judith Visser om zo niet t‚ veel informatie weg te geven, maar zich te beperken tot het hoog nodige en soms ook stukken weg te laten die de lezer toch al zelf ingevuld heeft. Deze thriller schommelde lang tussen 4 en 5 sterren. Nadeel(tje) was echter dat als eenmaal duidelijk is hoe het echt zit, de spanning eigenlijk weg is wat de drang tot het verder lezen voor een groot deel wegnam. Dat betekent niet dat het slotstuk niet goed was, absoluut niet, maar de spanning was tot een dusdanig hoog niveau opgekrikt dat de val ook groot was naderhand. Deze knik kwam wellicht een beetje t‚ vroeg in het verhaal en had ze er beter aan gedaan het slotstuk iets in te korten. Maar al met al een heerlijke thriller die je zeker doet verlangen naar het volgende boek van Judith Visser.