Duistere Troon

In Koninginnen streden de drie zusjes om de troon, maar de strijd is nog niet voorbij. Hij is nog maar net begonnen. Slechts één van hen kan de troon bestijgen en daarvoor zullen de andere twee moeten sterven. Maar hoe plan je de moord op je eigen zussen wanneer je niet weet wie je bondgenoten zijn en wie je vijanden. Katharine was eerder altijd de zwakste van de drie, maar door meerdere zaken lijkt ze sterker te worden dan ooit. Maar Arsinoe heeft eindelijk de waarheid van haar krachten ontdekt en is daarmee gevaarlijker dan iedereen beseft. En Mirabella was altijd al de sterkste, maar nu iets niets meer zeker. Ze raakt niet alleen zelf in gevaar, ook iedereen in haar omgeving zou aangetast kunnen worden. Wie bestijgt uiteindelijk de troon?

Doordat ik zoveel lezers over de ‘Three Dark Crowns’ serie zag praten, vol lof, raakte ik er ontzettend benieuwd naar. Misschien waren mijn verwachtingen daardoor een beetje te hoog, want het eerste deel ‘Koninginnen’ viel niet zo zeer tegen, maar ik had gehoopt dat er meer in zat. Wil je er meer over lezen? Dan kun je mijn recensie van het eerste deel uit deze serie hier lezen.

Maar om verder te gaan over dit tweede deel, zonder al te veel spoilers, moet ik zeggen dat ook dit boek me niet totaal wist te grijpen. In het begin moest ik wennen aan alle namen die weer voorbij kwamen. Sommigen kende ik nog wel, maar andere waren me totaal ontschoten. Waarschijnlijk doordat het eerste deel ook geen hele grote indruk op me had gemaakt. Dan laat ik een verhaal namelijk al sneller achter me dan wanneer het verhaal me echt aansprak en soms ook sprakeloos maakte. Maar naast dat ik de personages en de verschillende plaatsen en krachten weer even moest herontdekken, vond ik dat er zeker in het begin redelijk weinig gebeurde. Hoe meer hoofdstukken er volgden hoe meer ik het gevoel kreeg dat ik sommige stukken tekst kon overslaan. Er werd vooral veel gepraat en soms kwamen er zoveel namen voorbij dat het gewoon niet goed bleef hangen. Op sommige bladzijdes werden wel 10 verschillende namen genoemd. Wellicht dat dit door het alwetende vertelperspectief kwam en door de vele perspectiefwisselingen, maar dat zorgde er bij mij helaas voor dat het verhaal me niet echt aansprak.

Gelukkig bevatte het laatste kwart van het verhaal wat meer actie, spanning en plotwendingen. Ik moet zeggen, niet alles kwam zo uit te lucht vallen, er zaten ook wel wat voorspelbare elementen in. Maar dit deel van het verhaal was veruit het verrassends. De strijd barstte los en het moment waarop ik het hele verhaal had zitten wachten was eindelijk daar. En juist doordat er aan het eind zoveel in één keer gebeurde, had ik het gevoel dat het eerste stuk van het verhaal inderdaad meer ‘bijzaken’ waren dan echt relevant. Natuurlijk niet alles, want er gebeurt hier en daar wel wat, maar voor mij was het helaas niet voldoende om er continu mijn aandacht bij de kunnen houden.

Al met al was ik in het begin dus wat teleurgesteld, maar later in het verhaal toen er wat meer actie in kwam, wilde ik wel graag doorlezen tot het eind.