Lezersrecensie
Een fijne romantische fantasy
De ontmoeting tussen Isolde en Adrian vindt eigenlijk al bijna direct aan het begin van het verhaal plaats. De uithuwelijking dus ook, waardoor het in het begin lijkt alsof het verhaal wel erg hard van stapel loopt. Je hebt nog niet echt de kans gekregen om Isolde en haar koninkrijk echt te leren kennen voordat ze als het ware al onderweg is naar het rijk van de vampiers. Gelukkig neemt het tempo daarna een beetje af waardoor de relaties tussen Isolde, haar familie en vrienden wat meer uitgediept wordt en duidelijk wordt wat er voor haar allemaal op het spel staat. Daarna vindt er ook al snel een verrassende gebeurtenis plaats waardoor je als lezer nog dieper het verhaal in getrokken wordt.
Daar waar ik in de Hades x Persephone serie een behoorlijke afstand bleef voelen tussen mij als lezer en de personages in het boek, blijkt dat in dit boek gelukkig anders te zijn. Vanaf het begin merk ik dat ik me redelijk in Isolde kan verplaatsen, hoewel ik niet achter al haar beslissingen sta, kon ik me er gemakkelijk in verliezen. En hoewel Adrian als duistere, directe en kwaadaardige vampier wordt afgeschilderd, komt dat niet altijd overeen met hoe je hem als lezer leert kennen. Hoe hij is naar de buitenwereld is enorm tegenstrijdig met hoe hij is naar Isolde, al vanaf het begin af aan maakt hij zijn gevoelens en doelen duidelijk, hoewel je die misschien niet altijd even serieus zal opvatten. Later blijkt dat dit toch het geval is.
Naarmate hun reis vordert leer je ook Adrian, zijn soortgenoten, zijn gebruiken en dergelijke beter kennen. De wereld wordt groter en uitgebreider. De gevaren worden groter en je leert de andere kant, de kant waar Isolde altijd voor gewaarschuwd is, kennen. Wat dat betreft is het plot weinig verrassend, omdat Adrian altijd rechttoe rechtaan is geweest. Hij spreekt veel waarheden, maar niet altijd volledige waarheden. Er blijven dan nog kleine details onbeantwoord die pas later worden onthuld en er daardoor nog af en toe wat verrassende elementen naar voren komen.
King of Battle and Blood is een fijn romantisch fantasy verhaal met prima personages en genoeg diepgang om het interessant te houden.
Daar waar ik in de Hades x Persephone serie een behoorlijke afstand bleef voelen tussen mij als lezer en de personages in het boek, blijkt dat in dit boek gelukkig anders te zijn. Vanaf het begin merk ik dat ik me redelijk in Isolde kan verplaatsen, hoewel ik niet achter al haar beslissingen sta, kon ik me er gemakkelijk in verliezen. En hoewel Adrian als duistere, directe en kwaadaardige vampier wordt afgeschilderd, komt dat niet altijd overeen met hoe je hem als lezer leert kennen. Hoe hij is naar de buitenwereld is enorm tegenstrijdig met hoe hij is naar Isolde, al vanaf het begin af aan maakt hij zijn gevoelens en doelen duidelijk, hoewel je die misschien niet altijd even serieus zal opvatten. Later blijkt dat dit toch het geval is.
Naarmate hun reis vordert leer je ook Adrian, zijn soortgenoten, zijn gebruiken en dergelijke beter kennen. De wereld wordt groter en uitgebreider. De gevaren worden groter en je leert de andere kant, de kant waar Isolde altijd voor gewaarschuwd is, kennen. Wat dat betreft is het plot weinig verrassend, omdat Adrian altijd rechttoe rechtaan is geweest. Hij spreekt veel waarheden, maar niet altijd volledige waarheden. Er blijven dan nog kleine details onbeantwoord die pas later worden onthuld en er daardoor nog af en toe wat verrassende elementen naar voren komen.
King of Battle and Blood is een fijn romantisch fantasy verhaal met prima personages en genoeg diepgang om het interessant te houden.
1
Reageer op deze recensie