Een herkenbaar en romantisch YA-verhaal

Wanneer Athalia bijlessen gaat volgen van Dylan McCarthy, begint haar broer, met wie ze lang weinig en slecht contact heeft gehad, zich ineens weer om haar te bekommeren. Niet heel gek, want haar tweelingbroer Henry en Dylan zijn een soort van aartsvijanden. Zo ontstaat er bij Athalia het plan om te gaan fake daten met Dylan. Ze stellen een contract op waardoor ze naast de bijles ook buiten schooltijd tijd met elkaar beginnen door te brengen waardoor het ongenoegen van Henry wordt gewekt. Maar wat als realiteit hun toneelspel in elkaar beginnen te verweven?

Hoewel je in de eerste hoofdstukken even de tijd nodig hebt om alle personages te leren kennen, is het niet moeilijk om je daarna onder te dompelen in de wereld van … en … vol onzekerheden, schoolstress en verliefdheden. Deze twee hoofdpersonages zijn zeker voor het jongere publiek zeer herkenbaar met hun twijfels, onzekerheden en niet altijd doordachte beslissingen. Maar dat is ook wat het boek enigszins geloofwaardig maakt. Athalia en Dylan maken zeker niet altijd even goede keuzes, soms tot frustratie van de lezer, maar ze passen bij de leeftijd en het stadium waarin de personages zich bevinden. Je voelt hun worstelingen en begrijpt waar hun gedrag vandaan komt, ook als je ze af en toe een schop onder hun kont zou willen geven.

Qua thematiek, daar hoef je je zeker niet te vervelen. Er zitten veel herkenbare YA-elementen in: een fake-dating trope, misverstanden, familiedrama’s en natuurlijk opbloeiende liefde waar je langzaam maar zeker helemaal in mee wordt gezogen. Maar er zit ook een bepaalde mate van spanning in het verhaal, want wat als Athalia’s broer achter het hele fake-dating komt? En wat zal er dan gebeuren met hun al bijna niet bestaande relatie? Mae weet goed te doseren, waardoor het verhaal zo nu en dan luchtig is, maar beschrijft ook meer serieuze onderwerpen zoals het overlijden van familieleden.

De schrijfstijl van Selina Mae is verder erg fijn. Het is vlot, simpel en toegankelijk: de perfecte combinatie om je als lezer in het verhaal te kunnen verliezen. Wat dat betreft sluit het heel goed aan bij het lezerspubliek. Hoewel de hoofdstukken alleen vanuit Athalia geschreven zijn, is dat niet per se een minpunt. Zeker, het was soms leuk geweest om vanuit Dylan te kunnen lezen, maar er gebeurde genoeg om dat te compenseren.

Wat betreft het schoolleven, dat komt zeker aan bod. Vooral door de bijlessen en ook het element sport komt voorbij omdat Dylan daarin uitblinkt. Maar deze onderwerpen hebben niet per se de overhand. Het is meer de context waarin het hele fake dating concept zich afspeelt. De gevoelens beginnen te groeien en op den duur weten ze beide niet meer wat realiteit en gespeeld is. Wanneer die lijn vervaagt lopen de gevoelens en emoties hoger op en raak je ontzettend benieuwd naar hoe het verhaal afloopt.

Hoewel Lessons in faking niet heel veel verrassingen met zich meebrengt, heeft het een fijne schrijfstijl en bevat het genoeg drama om interessant te blijven.