Magie en mysterie verweven met het alledaagse

Magda Sparks is lid van een geheim genootschap dat onkenbare objecten opspoort en beschermt — gewone voorwerpen met bijzondere magische krachten. Als Frank Simpson, het langstzittende lid, hoort van een nieuw object in Hong Kong, stuurt hij Magda op onderzoek uit. Kort na haar aankomst wordt ze achterna gezeten door een professionele moordenaar die alles weet over deze magische voorwerpen. Tijdens haar vlucht gebruikt Magda een object dat zelfs het genootschap niet kent. Terug in Londen ontdekt ze dat er meer verborgen wordt dan ze dacht, ook binnen het genootschap zelf. Haar zoektocht brengt haar steeds dichter bij de waarheid over haar familie en de duistere krachten die strijden om controle over deze magische erfenis.

Dit bijzondere verhaal neemt je vanaf de eerste pagina mee in een wereld die vertrouwd voelt en toch vol geheimen zit. Wat meteen opvalt, is de schrijfstijl van Brown. Ergens voelt het simpel, recht toe recht aan, maar alle woorden en zinnen lijken op elkaar afgestemd. Niets lijkt overbodig en de combinatie van helderheid en nuance maakt dat het verhaal vloeiend leest, terwijl de woorden samen een rijk palet aan sfeer en spanning scheppen. Deze balans tussen simpelheid en perfectie geeft het boek een bijzondere kracht.

De personages in het boek zijn bijzonder overtuigend neergezet. Na een paar hoofdstukken heb je niet alleen een beeld van hun rol in het verhaal, maar ervaar je ook hun kwetsbaarheden en sterktes. Brown slaagt erin hen levensecht te maken: ze hebben hun eigenaardigheden, onzekerheden en motieven die ze niet altijd zelf begrijpen. Deze diepgang maakt dat je om ze geeft, zelfs als ze moeilijke keuzes maken of fouten begaan. Het zijn geen karikaturen, maar mensen van vlees en bloed, wat het verhaal nog boeiender maakt.

De magie in het verhaal is een fascinerend aspect. Net als in Browns eerdere werk, Het boek der deuren, speelt het zich af in een wereld zoals die van ons, maar dan met een onzichtbare laag van magie eronder. Deze magie is niet overdadig of fantasy-achtig, maar juist subtiel en tegelijk grotesk. Het verhaal laat zien hoe gevaarlijk zo’n verborgen kracht kan zijn, vooral als ze in de verkeerde handen valt. Brown verweeft deze magie zo organisch in de wereld dat je bijna gaat geloven dat het er daadwerkelijk zou kunnen zijn, maar wij er simpelweg nog niet mee geconfronteerd zijn. Dat maakt het verhaal spannend én geloofwaardig.

Wat het boek ook extra dimensie geeft, zijn de perspectiefwisselingen. Brown wisselt tussen verschillende personages, en hoewel je misschien een favoriet perspectief hebt, merk je dat deze afwisseling het verhaal enorm verrijkt. Je krijgt zo stukjes informatie vanuit verschillende invalshoeken, wat aanvankelijk misschien wat verwarrend kan lijken, maar later perfect samenvalt. Deze puzzelstukjes vallen in de tweede helft van het boek op hun plek en onthullen het grotere geheel.

Het einde van Het genootschap van onkenbare objecten overtreft alle verwachtingen. Het is een climax die niet alleen spannend en meeslepend is, maar ook diep magisch en vol onverwachte wendingen. Het overstijgt op een bepaald niveau zelfs Browns eerdere werk, maar daarover zal ik verder niets verklappen, daarvoor moet je het boek zelf lezen. Alles wat ik kan zeggen is dat de afsluiting compleet voelt, maar toch open genoeg waardoor er ontelbare mogelijkheden ontstaan.

Gareth Brown heeft met Het genootschap van onkenbare objecten opnieuw een magisch, meeslepend en bijzonder verhaal geschreven dat de grens tussen het alledaagse en het bovennatuurlijke op indrukwekkende wijze vervaagt. Net als dat het de grenzen tussen verschillende boekengenres overstijgt. Het is een aanrader voor iedereen die houdt van zorgvuldig opgebouwde fantasy die dichtbij de realiteit blijft.