Oppervlakkige dark romance met een twist aan het eind

In het begin van het verhaal leer je vooral Maddie kennen die als reporter allerlei vage dingen onderneemt om mensen of organisaties te ontmaskeren. Het is gewaagd maar tegelijkertijd ook wel een beetje dom om als jonge vrouw alleen heel de wereld over te reizen en dit soort dingen te gaan doen. Zeker als het verhaal enigszins vordert en ze al haar spullen moet inleveren. Ze heeft dan helemaal geen contact meer met de buitenwereld dus ze had zonder dat ook maar iemand zou weten waar ze gebleven was, vermoord kunnen worden.

Nu gebeurt dat uiteraard niet in dit verhaal omdat het anders geen boek zou kunnen zijn. Maar goed, heel realistisch komt het in het begin dus niet over, ondanks dat de auteurs er wel moeite voor hebben gedaan om het realistisch te maken. Waarschijnlijk zal niemand die het verhaal leest zo ver in de voetsporen van Maddie willen of durven treden, nog voordat je het volledige boek gelezen hebt.

Wat wel realistisch is beschreven is hoe verontwaardigd Maddie, en veel andere meiden die zich in hetzelfde schuitje bevinden als haar, reageren op alle gebeurtenissen die ze meemaken bij Lupercalia.
Sommige onderdelen zijn overigens wel een beetje sketchy, zeker wanneer de aantrekkingskracht tussen Maddie en Romeo een beetje begint toe te nemen en er tegen Maddie’s wil een aantal dingen gebeuren waar je je vraagtekens bij zou willen zetten. Ondanks dat alles wordt ze meegesleept in de gebeurtenissen en blijft de aantrekkingskracht groeien.

Soms worden dingen behoorlijk grafisch beschreven, waardoor het echt heel duidelijk om een duister en soms zelfs angstaanjagend boek gaat. Toch is er ook sprake van, hoe gek het ook klinkt soms, romantiek, of eigenlijk gewoon heel erge seksuele aantrekkingskracht. Hoewel sommige personages met wie Maddie te maken krijgt afgeschilderd worden als ‘beesten’ en Romeo daar deel van uitmaakt, blijkt hij uiteindelijk toch wel anders in elkaar te steken. Hij kan dan nog zo tegenstrijdig uit de hoek komen, je merkt als lezer snel op dat hij het niet met alles wat er gebeurt eens is.

Wat betreft het plot, daar zit niet verbijsterend veel diepgang in. Ja, het is hartstikke spannend, opwindend, afschuwelijk en meeslepend tegelijk. Maar echt heel veel meer over Lupercalia dat al voor de 632ste keer wordt gehouden, kom je eigenlijk niet te weten. Wat enerzijds wel jammer is, want het is een heel interessant ritueel, zeker als het al zo lang gedaan wordt.

Het eind lijk je gemakkelijk in te kunnen vullen te kunnen voorspellen, maar in de laatste hoofdstukken blijkt dat toch helemaal niet zo te zijn. De auteurs verrassen je met een intense plotwending waar je niet zomaar van zult bekomen en waar je in het epiloog uiteindelijk pas antwoorden op krijgt.

Luperclaia is een vrij oppervlakkige dark romance met een twist aan het eind