Ongrijpbare maar aangename roman

Billie is veertien en woont samen met haar moeder in een flat. Ze hebben weinig geld, maar haar moeder zorgt er met haar verbeeldingskracht voor dat Billies wereld vol en mooi is. Als ze besluiten om, voor het eerst in hun leven, op vakantie te gaan, staat Billies Hongaarse grootmoeder ineens op de stoep. Het plan valt op verschillende manieren volledig in duigen en dat zeg Billie ertoe aan de oude Nissan van haar moeder te pakken en op zoek te gaan naar haar vader die ze nog nooit in het echt heeft gezien.

De speciale en toegewijde band tussen de veertienjarige Billie en haar moeder komt vanaf de eerste hoofdstukken al gelijk goed over. De momenten die zij samen doorbrengen zijn doordrenkt van toegewijde liefde. Hoewel ze soms een beetje raar zijn, misschien zelfs niet voor iedereen geheel begrijpelijk, maakt het de band tussen Billie en haar moeder sterker en realistischer. Het is bijna alsof je er zelf bij bent, de momenten die beschreven worden.

Die momenten zijn vaak wel maar kort. Al snel keer je als lezer samen met hen terug naar de realiteit waarin ze aan het eind van de maand nog maar net genoeg geld hebben voor eten. Ze moeten de eindjes aan elkaar knopen, maar dat staat hun humeur en liefde voor elkaar bijna nooit in de weg. Dus hoewel ze het niet altijd even makkelijk hebben, proberen ze er samen het beste van te maken.

Hoewel het verhaal vrij chronologisch wordt verteld, merk je dat de auteur soms wat hints geeft over gebeurtenissen die nog staan te gebeuren. Als je de achterflap hebt gelezen en je erachter komt dat de gebeurtenissen halverwege het boek al op de achterkant beschreven staan, vraag je je af waar het verhaal precies naartoe gaat. Maar Elena Fischer heeft zo’n mooie, bondige en toegankelijke schrijfstijl, dat je je daar tijdens het lezen nauwelijks bewust van bent.

Er vinden best wel wat emotionele en aangrijpende gebeurtenissen plaats in het verhaal. En doordat het volledig vanuit Billies perspectief is geschreven, komen die gebeurtenissen soms anders op je over dan wanneer je het zelf mee zou maken. Dat heeft ook wel te maken met de jeugdigheid en soms de onwetendheid van het veertienjarige hoofdpersonage. Het is een echte kracht dat de auteur zich zo in haar heeft weten te verplaatsen.

Het eind van het verhaal voelt ergens een beetje onwerkelijk. Billie heeft behoorlijk veel meegemaakt in korte tijd, maar op de een of andere manier keert aan het eind de rust en een ongrijpbare maar aangename sfeer plotseling terug.