Silvercloak: een mantel van magie en mysterie

In Silvercloak, het eerste boek in een veelbelovende nieuwe fantasyreeks van L.K. Steven, volgen we Saffron: een meisje met een verleden dat haar evenzeer tekent als voortstuwt. Het verhaal opent krachtig met een terugblik naar haar jeugd, waarin haar wereld onverwachts wordt verscheurd. Wanneer ze jaren later wordt gerekruteerd door de mysterieuze orde van de Silvercloaks, volgt een meedogenloze training en een intense eindtest. Maar als afgevaardigde van de Silvercloaks, staat haar nog een verrassing te wachten. Ze wordt namelijk uitgekozen om undercover te gaan bij de Bloodmoons, maar daarmee moet ze heel veel opgeven. Het enige wat haar op de been houdt: haar lust naar wraak op degenen die haar ouders hebben vermoord.

Wat meteen opvalt, is de intensiteit waarmee Steven haar wereld opbouwt. De schrijfstijl is beeldend, zonder te zwaar te worden, en Saffrons stem is doordrenkt met zowel scherpte als kwetsbaarheid. De eerste hoofdstukken voelen als ware als een soort uitgebreid proloog, waarin Saffrons vroege leven geschetst wordt. Deze hoofdstukken trekken je direct deze magische wereld in. De switch van Silvercloak naar Bloodmoon gaat niet zonder horten of stoten. Saffron moet veel opgeven om te kunnen infiltreren bij degenen die haar ouders hebben vermoord, maar wetende dat ze uiteindelijk wraak zal kunnen nemen, houdt haar scherp. Het tempo ligt hoog, er is sprake van voldoende actie, spanning en onverwachte wendingen. Zodra Saffron undercover gaat, verandert de sfeer van het verhaal.

Vanaf dit punt vertraagt het verhaal merkbaar. Niet in heel negatieve zin, maar het verschil is wel voelbaar. In plaats van actie staat nu infiltratie, informatievergaring en innerlijke worsteling centraal. Steven neemt de tijd om de politieke en magische complexiteit van deze wereld volledig uit te vouwen. Voor liefhebbers van gedetailleerde worldbuilding en strategisch spel tussen de regels door, valt hier veel te genieten. Voor wie liever van het ene hoogtepunt naar het andere raast, kan dit middenstuk als wat langdradig worden ervaren.

Bij de infiltratie ontmoet Saffrond Levan, een mysterieuze, scherpzinnige en duidelijk gekwelde Bloodmoon. Hij is de zoon van de leider van de Bloodmoons en hoewel ze gezworen vijanden zijn, is daar toch enigszins sprake van interesse. De slowburn romance tussen hen is een subtiele, maar trefzekere draad in het verhaal. Weinig clichés, geen overhaaste liefdesverklaringen – alleen twee mensen die tegen wil en dank naar elkaar toe groeien. De aantrekkingskracht is voelbaar, maar Steven kiest voor de lange adem. Het is een relatie die ontstaat uit gedeeld wantrouwen, scherpe observaties en geleidelijk opgebouwde verbondenheid. Een verademing binnen het genre.

Hoewel het midden van het boek qua tempo wat inzakt, blijft de magieboog die Saffron doorloopt intrigerend. Ze worstelt met haar krachten, die zowel potentie als gevaar dragen, en de zoektocht naar balans en waarheid brengt haar op onverwachte paden. Steven toont zich hier een meester in magische logica: de systemen, beperkingen en mogelijkheden van magie zijn tot in de puntjes doordacht. Maar dan. Net wanneer je je begint af te vragen waar het allemaal naartoe gaat, neemt het verhaal een ijzingwekkende wending. De spanning die eerder werd opgeschort, keert in volle kracht terug in het laatste stuk. Als lezer word je, ondanks je vermoedens door de profetie die Saffron gezien heeft, nog net op het verkeerde been gezet. De climax is onverwacht en intens, en laat zo’n opening om reikhalzend uit te kijken naar het vervolg.

Silvercloak is een razend sterke opener van wat een indrukwekkende fantasyreeks belooft te worden. L.K. Steven weet personages tot leven te brengen, zet een originele magiewereld neer en balanceert slim tussen spanning, karakterontwikkeling en plot. Kortom: een boek dat je in zijn greep houdt, je hart laat racen én je hongerig achterlaat naar meer.