Avontuurlijk einde van dit tweeluik

Nadat Selah de liefde van haar leven heeft gevonden in Noorwegen, Prince Torden, had ze nooit verwacht dat ze hem halsoverkop achter moest laten. En dat alleen omdat de daadwerkelijke missie van Selah’s schip ‘The Beholder’ voor haar achter was gehouden door haar bemanning. Het doel was om wapens naar de rebellen over te brengen om de brute tsarytsya te verslaan. Selah verandert van een angstig meisje dat vertrok uit Potomac, in een vastbesloten kapitein van haar boot om hen te verlossen van de wapens benedendeks en om haar missie te voltooien.

De avontuurlijke elementen uit het eerste deel worden teniet gedaan door de spanning en sensatie die dit verhaal met zich mee brengt. Het verhaal gaat direct van start op het moment dat Selah haar ware liefde achterlaat en kampt met woede, angst en bedrog tegenover haar bemanning. Ze lijkt erg veel wrok te koesteren en hier maar lastig overheen te komen. Toch weet ze zichzelf bij elkaar te rapen en door te gaan. Want er staan nog heel wat onverwachte gebeurtenissen op de planning. Vanaf het moment dat Selah en haar bemanning weer aan wal gaan, krijgt het verhaal direct weer wat vaart. Het duurt niet lang of er gebeuren onverwachte en spannende dingen. Zo wordt Selah opnieuw enorm voor het blok gezet en wordt haar kennis en expertise op de proef gesteld. Selah blijft ook in dit verhaal niet altijd goed te peilen. Het ene moment zwelgt ze in zelfmedelijden en het andere moment heeft ze alles over om iemand anders te redden. Dit maakte het wat lastiger om je te identificeren met haar. De rest van de personages, die wat meer op de achtergrond aanwezig zijn, vervullen allemaal ongeveer een zelfde soort rol. Het ene moment wat belangrijker en het andere moment wat verder weg. Wel komen ze allemaal overtuigend over en maken sommige personages het verhaal extra interessant door bijvoorbeeld eerst aan Selah’s zijde te vechten en haar daarna de rug toe te keren. Dit zorgt ervoor dat je ook als lezer niet altijd weet wie er wel en niet te vertrouwen is.

De opbouw van de wereld en de rollen die de andere personages daarin vervullen zijn overigens wel heel sterk. Ze reist namelijk verschillende landen af en komt zo in contact met andere overtuigingen, geloven, verhalen en gebruiken. Dit wordt goed uitgewerkt en komt realistisch over. Anna Bright heeft er zelfs voor gekozen om enkele bekendere verhalen zoals sprookjes en legendes in haar verhaal te verwerken. Ze heeft precieze afwegingen gemaakt in welke legende of welk sprookje bij welk land hoort. En door haar toewijding hierin komt dit allemaal erg overtuigend over. Zo komen ‘Hans en Grietje’ aan bod, Asgard met de hamer Mjolnir en Baby Yaga met Vasylysa. (Deze referenties zijn vooral leuk om te lezen als je er bekend mee bent zoals ik. De sfeer rondom Baba Yaga en Vasylysa deden me heel sterk denken aan de boeken van Katherine Arden, erg leuk!) Met deze legendes en sprookjes, komen natuurlijk ook andere sferen aan bod. Zo worden gruwelijkheden niet zomaar aan de kant geschoven maar op een interessante en intense manier in het verhaal verwerkt.

Gaande het verhaal verandert Selah’s personage wel. Ze wordt zekerder van zichzelf. Verder gebruikt ze de dingen die ze ziet gebeuren of die haar worden aangedaan later als leermoment of zelfs om te gebruiken tegen haar tegenstanders. Ze leert te vertrouwen op de juiste personen die dicht bij haar staan en wordt meer vergevingsgezind. Dit krachtige, avontuurlijke en spannende boek is een mooie afsluiter voor dit tweeluik!