To Best The Boys

Rhen heeft het niet gemakkelijk thuis. Samen met haar vader is ze opzoek naar een geneesmiddel voor de onbekende ziekte waar haar moeder aan lijdt. Maar zonder de speciale hulpmiddelen is het voor hen bijna onmogelijk om het geneesmiddel te achterhalen. Het zou helpen als Rhen toegelaten kon worden tot de Stemwick University. Maar dan zou ze moeten deelnemen aan een competitie waarin jaarlijks vijftig jongens strijden om als eerste door Holm’s labyrint te komen. Maar daar laat ze zich niet door tegenhouden. Samen met haar nichtje Seleni bedenkt ze een plan om mee te doen, met alle gevolgen van dien.

In het begin van het verhaal raakte ik een beetje verward. Ik wist niet goed hoe oud de personages waren waar het over ging, maar het feit dat ze met het lichaam van een overleden persoon bezig waren iets raars te doen, liet me geloven dat ze geen jonge tieners meer waren. Wat ze nou precies aan het doen waren en waarom werd me niet echt duidelijk. Ook toen ze na hun vlucht midden in de mensenmassa terechtkwamen en bijna iedereen hen leek te kennen, kwam ook niet heel geloofwaardig op me over. Verder moest ik ook zeker even wennen aan de schrijfstijl. Veel afkortingen en andere zinsopbouw dan ik vaak gewend ben. Na enkele hoofdstukken werd de schrijfstijl wat beter, ik denk dat ik er meer aan begon te wennen. Ondanks dat ik soms toch nog een zin moest herlezen om hem helemaal te begrijpen. Wat na enkele hoofdstukken ook verbeterde waren de personages. Ik leerde Rhen en Seleni steeds beter kennen en ook hun beweegredenen en de manier waarop naar vrouwen soms nogal neerbuigend gedaan wordt. Maar het bleef me nog onduidelijk hoe en waarom ze wilden deelnemen aan Mr. Holms labyrint. Hoe dit uiteindelijk vorm krijgt, kwam een beetje uit de boom vallen, maar vanaf het moment dat de meiden een plan bedenken begint het verhaal spannender te worden.

Op het moment dat de competitie begint en er levens op het spel komen te staan, doet het boek me soms een beetje denken aan The Hunger Games en The Maze Runner. Maar alleen maar omdat er jongeren tegen elkaar moeten strijden om als eerst bij de ‘finish’ te komen en zien te overleven. Want de uiteindelijke test en uitwerking van de competitie verschilt er toch wel erg van. Deze hoofdstukken zijn veruit het interessantst en spannendst om te lezen en daar vloog ik dan ook zo doorheen. Een heel verschil met de eerste helft van het verhaal. Want in de eerste hoofdstukken was ik bijna (écht bijna) geneigd om het boek weg te leggen en dat heb ik niet zo snel. Maar even doorbijten en dan heb je ook wel wat. Want de ontwikkelingen die daarna plaatsvinden in het verhaal bij de personages zijn toch wel goed uitgewerkt. Het verhaal is verder wel iet wat voorspelbaar, maar daardoor net saai om te lezen. Er gebeurt genoeg en enkele onvoorziene twists maakten het verhaal wel wat spannender.

Ik ben niet 100% overtuigd om nog een ander boek van deze auteur op te pakken helaas, desondanks zien de covers van de Storm Siren serie er wel veel belovend uit.