Wicked trilogie naar een hoger niveau

Ivy’s leven staat op z’n kop. Ze heeft een groot geheim dat ze met niemand kan delen, want anders zal het haar einde betekenen. Nu de prins van de fae vrij over de aarde rondloopt, moet Ivy meer op haar hoede zijn dan ooit. Want als hij haar in handen krijgt, is het einde van de wereld nabij. Gelukkig is Ren er nog. De aantrekkingskracht tussen hen was niet te negeren, maar Ivy weet dat als Ren achter haar geheim komt, hij zijn plicht aan de Orde zal opvolgen. Dan moet hij haar vermoorden. Ivy zet alles op alles om de waarheid voor hem verborgen te houden. Maar de prins zit haar op de hielen en als hij haar in handen krijgt, is niemand meer veilig. Ivy moet beslissen wie ze kan vertrouwen en wie niet.

Na een alles veranderend moment in Wicked staat Ivy’s leven op z’n kop. Deze gebeurtenis kwam uit een vrij verrassende hoek en terwijl het verhaal in Torn door gaat, blijven de verrassingen binnenstromen. Daar waar het eerste deel wellicht enkele clichés bevatte, verandert dat drastisch. Na enkele aanvaringen met Orde leden, zijn ontmoetingen met de prins niet uit de weg te gaan. Vanaf het moment dat hij in beeld komt, verandert de toon van het verhaal. Het voor alsnog ‘onschuldige’ begin is in geen velden of wegen meer te bekennen. Zeker niet wanneer het verhaal een plotselinge wending neemt en Ivy, Ren en de rest van de wereld in groot gevaar verkeerd.

Dat is niet het enige verrassende aan het tweede deel. De romantiek en erotiek waren al meer aanwezig en ook wat explicieter waardoor het verhaal zeker meer als NA dan YA beschouwd moet worden. In Torn verlegt Armentrout de grenzen nog een stukje. Het wordt allemaal nóg wat intenser dan je na het eerste deel zou verwachten. Daarom is het verrassingseffect ineens zo hoog. Er vinden echt wel wat heftige gebeurtenissen plaats (denk From Blood and Ash).

Door al die veranderingen volgen de hoofdstukken elkaar in razendsnel tempo op. Er zijn cliffhangers en mega spannende moment. Ivy vecht tegen het lot dat haar langzaam tegemoet komt, maar heeft niet de middelen om eraan te kunnen ontsnappen. Haar machteloosheid is goed voelbaar, maar ook haar woede. Die emoties en gevoelens spatten van de bladzijdes en als lezer wordt je er volledig in meegetrokken. Ivy is meer op zichzelf aangewezen in dit deel, en dat bevalt eigenlijk best goed. Haar krachtige persoonlijkheid komt goed naar voren, haar vechtlust en haar doorzettingsvermogen lijken oneindig. Toch merk je dat ze steeds dichter bij haar breekpunt komt en telkens hoop je dat er maar iets gebeurd voordat het zover kan komen, maar de auteur weet het in stand te houden en je opgebouwde hoop zowat de grond in te boren.

In de tweede helft van het verhaal komen ook een heel aantal nieuwe personages voor. Ook die zijn een stuk sterker, ingewikkelder en intenser, waardoor het verhaal nog sterker wordt. Er zijn zoveel veranderingen, zowel in de verhaallijn als in de schrijfwijze en in de personages. Alles lijkt naar een hoger level te zijn gegaan waardoor het eerste deel bijna in het niet valt. Zelfs in de laatste hoofdstukken wist de auteur me nog op verschillende manieren te verrassen.

Al met al is dit tweede deel in de Wicked trilogie het dus meer dan waard om te lezen. alles lijkt naar een hoger niveau te zijn gestegen: het plot, de schrijfstijl, de personages. Alsof Armentrout de lezers in het eerste boek op het verkeerde been heeft willen zetten, om daarna zo verrassend uit de hoek te komen, dat je volledig wordt weggeblazen.