Een magisch maar eigenaardig verhaal

Opgegroeid in de straten van de Zonnestad verandert Violets leven plotseling als ze de krachten van een ziener ontwikkelt en zo als kind het leven van de jonge prins Cyrus redt. Zo belandt ze zelf in het koninklijk hof om voorspellingen te doen. De koning houdt haar in ere terwijl er een hatelijk relatie ten opzichten van de prins ontwikkelt. Met zorgvuldig geformuleerde uitspraken weet ze haar visioenen te verdraaien, maar haar leugens keren zich tegen haar als ze met één enkele uitspraak Cyrus vervloekt. De koning geloof dat het het koninkrijk van de rotting en de naderende oorlog zal voorkomen. Violets visioenen worden steeds duidelijker en zo ziet ze toekomstbeelden die ze hoopt te kunnen voorkomen. Samen met Cyrus werkt ze samen om het noodlot te ontlopen, maar terwijl hij op zoek moet naar een toekomstige koningin, groeien Violet en hij steeds dichter naar elkaar toe.

Violets hooggeplaatste functie staat haaks op de manier waarop ze is opgegroeid. Dit verschil maken we als lezer niet per se mee, maar wordt wel duidelijk door middel van Violets herinneringen. Stukje bij beetje wordt duidelijk hoe zij haar plek in het koninkrijk heeft weten te bemachtigen, maar tegelijkertijd is voelbaar dat ze zich niet op haar plek voelt. Ze doet enerzijds wat haar wordt opgedragen maar gooit regelmatig de kont tegen de krib, zeker wat betreft de jonge prins Cyrus. De relatie die deze twee personages met elkaar hebben is veruit verwarrend. Hatelijk, met een lachje, maar dusdanig verrot dat je er nooit vanuit kunt gaan dat ze elkaar rugdekking zullen geven. Aan de ene kant is deze relatie wel interessant en vermakelijk, maar verwarrend is het zeker.

De verhaallijn is niet zozeer gericht op magie of persoonlijke ontwikkelingen van Violet. De magie, zoals de elfjes en haar kracht als ziener maken gewoonweg deel uit van het verhaal en de regels, mogelijkheden en tekortkomingen leer je gaande het verhaal kennen. Wat zich wel ontwikkelt zijn de visioenen van Violet en de gebeurtenissen aan het hof zelf. Vanaf de tweede rang wordt duidelijk dat er onrust heerst tussen naast gelegen hoven en wat voor invloed dit heeft op de Zonnestad. Het feit dat het verhaal zich veelal binnen de muren van het paleis afspeelt maakt het verhaal goed te volgen, maar af en toe mis je hierdoor wel het perspectief van de ‘gewone’ burgers bijvoorbeeld.

Enkele secundaire personages zijn overigens wel vrij sterk in hun persoonlijkheid en ontwikkeling. Zoals Camilla, Dante, de toekomstige koningin en ook de koning zo nu en dan. Want hoewel Violet de zogenoemde hoofdrol speelt, maken deze andere personages er een geheel van. Zij vullen het aan, geven het meer inhoud. De ontwikkelingen tussen Cyrus en Violet zijn dankzij de beschrijving niet altijd even verrassend. Ze vallen regelmatig in herhaling en vooral Violets personage is soms lastig te peilen. Ze komt vrij onsympathiek over waardoor haar beslissingen soms indruisen tot wat je zelf zou kiezen. Hoofdpersonages hoeven niet altijd helemaal goed te zijn, het aankaarten van juist de moeilijke of minder goede kanten kan goed zijn, maar in dit verhaal verliep dat voor mij niet zoals het had kunnen gaan.

Gelukkig zorgt de fijne schrijfstijl van Gina Chen er wel voor dat je aandacht goed bij het verhaal te houden is. Er gebeurt genoeg en er is ook voldoende stof om over na te denken tijdens het lezen. Het vordert allemaal wel prima en bevat hier en daar ook genoeg spanning om het interessant te houden. Aan het eind zijn er ook nog enkele onverwachte wendingen die voor opschudding zorgen en ook het einde is waarschijnlijk niet echt wat je ervan verwacht.

Al met al is Violet, vervloekt & verwoest een eigenaardig en toch magisch verhaal waarin de lijn tussen goed en slecht vervaagt.