Zinvol geweld

Dit boek heeft veel kritiek te verduren gekregen. Kritiek waar ik het totaal niet mee eens ben. De recensenten, die deze uitten, zeggen namelijk vooral dat het boek te veel geweld bevat voor de doelgroep en dat de 'leeswijzer' 16+ zou moeten zijn. Nu staat voorin het boek dat het werk geschikt ik voor jongeren van 15+.

Eeuwig zonde! Ten eerste snap ik niet dat videospelletjes vol bloed, wapens en moord, lang niet altijd een 'speelwijzer' van 16+ hebben. Ik zie kinderen van 8 vaak genoeg zombies dood schieten op hun telefoon, Ipad of laptop, daar worden ze niet voor beschermd. Nu moeten diezelfde oogjes van die tere kindertjes ineens worden behoed voor het geweld in de wereld? Dat noem ik simpelweg hypocriet.

Ten tweede vertelt Floortje Zwigtman zelf dat ze het boek heeft geschreven om haar jonge doelgroep te laten inzien wat geweld voor gevolgen kan hebben. Ze wil jongeren waarschuwen voor het vreselijke feit dat iedereen, zelfs de beste personen, geweld kan gaan gebruiken. Ze wilt laten zien hoe makkelijk het is om andere mensen pijn te doen, om een bewustzijn bij jongeren te creëren. Dit boek is geen voorstander van alle gruwelen waar mensen toe in staat zijn, maar juist een confrontatie, een waarschuwing daarvoor. Een waarschuwing die duidelijk in het boek naar voren komt. Zwigtman beschrijft niet het geweld op zichzelf, maar alle gevoelens en gevaren eromheen. Op een gegeven moment wordt bijvoorbeeld een vrouw met een zweep geslagen. Iets vreselijks wat niet mag gebeuren. Natuurlijk is dat schokkend. Hier zou Zwigtman kunnen schrijven dat de vrouw moord en brand schreeuwde, dat haar ogen groot werden en zich vulde met tranen. Dat het bloed langs de opengespleten loshangende huid over haar rug stroomde en 'what not'. In plaats daarvan beschrijft ze hoe Ion (de hoofdpersoon) nieuwsgierig is naar het geweld. Hij wilt weten of de vrouw zal schreeuwen, of ze zal bloedden, of de huid van haar rug los zal komen, hoe de wonden eruit zullen zien. Doordat dezelfde nieuwsgierigheid zich meester maakt van zijn vrienden schiet niemand de vrouw te hulp. Achteraf volg je Ion's denkproces. Hoe heb ik dit kunnen laten gebeuren? Waarom was ik zo nieuwsgierig? Dat is wat de schrijfster laat zien, dat gevaar van nieuwsgierigheid op de eerste plek, zelfs boven menselijkheid, zetten.

Verder gebruikt Voda Vlad Tempes in de flashbacks ook veel geweld in het boek. Dit is geen fantasie, die heerser heeft echt bestaan. Wat er in het boek beschreven wordt, is echt gebeurd. Hij had als bijnaam zelfs 'Vlad Dracula', omdat hij zo'n bloeddorstig man was. Door deze man als slechterik neer te zetten versterkt Zwigtman haar standpunt en haar waarschuwing. Zo iemand moet worden verslagen, niet worden gevolgd en vereerd. Zo'n geschiedenis mag zich nimmer meer herhalen. Toch gebeurt het.

Tot zo ver over de kritiek van de recensenten op het boek. Nu komt die van mij. Ik houd van de geschiedkundige achtergrond die Zwigtman aan haar boek gegeven heeft. Sommige delen vind ik echter nogal onrealistisch, door de verschijningen van geesten, vampieren en enge beesten. Ik snap heel goed dat ze daarmee het heden aan het verleden wil linken. Om zo de gruwelijke sfeer en de mythes rondom Voda Vlad Tempes te recreëren in de wereld van Ion. Als het verhaal realistischer was geweest had ik het echter mooier gevonden. Dan was de boodschap over zinloos geweld, mijns inziens, namelijk nog een paar tandjes sterker geweest.

Kortom een verhaal vol symboliek en psychologisering op een manier die ook jongeren begrijpen en bevatten kunnen. Geen boek, nee, een levensles. Een kritische kijk op de wereld van vandaag.

Een echte aanrader voor lezers die houden van mystiek, geschiedenis en diepgang.