The South-American dream

Dit was zeker een apart boek om te lezen voor mij, omdat mijn opa en oma in Brazilië zijn opgegroeid. Zij zijn daar beiden op jonge leeftijd naartoe gegaan, doordat hun ouders hoopten dat ze hen daar een beter leven tegemoet zou komen. Allemaal loze beloftes en toch is de familie die daar nog woont één van de succesvolste boerenfamilies van de omgeving door het harde werk en het volgen van hun dromen.

Zo'n soortgelijk verhaal had ik verwacht, voordat ik het boek van Joke van Leeuwen opensloeg. Niets kwam minder met mijn verwachtingen overeen. In plaats een verhaal dat mij dichterbij mijn familie zou brengen, kreeg ik het verhaal van Odile en haar moeder, die naar Brazilië gingen om een beter leven te kunnen leiden. Een verhaal met zoveel drama dat ik er gek van werd. Op een gegeven moment was het gewoon te onwerkelijk voor woorden. Odile's moeder zit in een krankzinnigengesticht, Odile zelf zit vast in een gefaald huwelijk, de personages zijn onnodig bruut tegen elkaar en aan het einde van het boek probeert Van Leeuwen de dramatische soap nog even naar een thriller om te zetten, door iemand te vermoorden. Kortom, een geforceerde verhaallijn. Ik begrijp heel goed dat de schrijfster wil laten zien dat mensen bij grote teleurstellingen en ontberingen in beesten kunnen veranderen. Als je dat proces echter geloofwaardig wil beschrijven moet het vloeiend gaan en dat is haar niet gelukt. Daardoor heeft het iets weg van een mislukte interpretatie van de 'Lord of the flies'.

Daarnaast sprak de schrijfstijl van de auteur mij ook niet aan. Ik moest er heel erg aan wennen en stukjes soms twee of drie keer lezen, voordat ik begreep wat ze nu eigenlijk gebeurde. Ze beschrijft namelijk vrij weinig, waardoor veel aan de verbeelding overgelaten wordt. Hier houd ik normaal gesproken van. Bij dit boek raakte mijn verbeelding echter meer dan eens in de knoop met het verhaal, vanwege het feit dat wat er in mijn hoofd afspeelde niet klopte met hoe de schrijfster het bedoelde. Hierdoor botste het verhaal vaak met mijn beeld ervan en begreep ik niet wat er nou aan de hand was. Het komt dus vast als geen verassing dat ik het verhaal anders had laten eindigen dan Van Leeuwen gedaan heeft. Om spoilers te voorkomen zal ik dat niet beschrijven.

Wat mij verder nogal stoorde was de manier waarop het Christendom beschreven werd in het boek. Naar mijn idee werd er een overdreven negatief beeld geschetst van deze religie en het geloof dat daarbij hoort. Natuurlijk heeft de schrijfster dit niet zo bedoeld, als praktiserend Christen zou dat nogal vreemd zijn, maar het kwam wel zo op mij over. In het boek aanbaden de karakters God, namelijk met lange, overdreven gebeden, rare dansen en balkon scènes, die je moet lezen om mijn gruwel ervoor te begrijpen. Zelf had ik dit alles veel luchtiger omschreven en de motieven achter de tradities uitgelegd, zodat ze niet op zichzelf stonden. Doordat de focus vooral ligt op handelingen en gebeurtenissen en nauwelijks op motieven, kon ik het verhaal en de acties van de personages niet volgen noch begrijpen.

Dit boek is een aanrader voor lezers die houden van drama en verhalen waarin de nadruk ligt op de gebeurtenissen en niet op de motieven van de personages.