Prachtig debuut

Een boek met een hoek af, dat valt op natuurlijk en triggert me meteen.
Er zit een krul in de open hoek en met als titel ‘Als de dieren’ denk je meteen aan een staart. Maar als je de pagina opent, zie je een soort octopus.
Met veel armen, óf benen, het is hoe je het bekijkt.
Hebben we niet allemaal wat meer armen of benen nodig om al de uitdagingen van het leven aan te gaan? En is er niet bij iedereen een hoek af?
Het is OK om niet perfect zijn, je mag gewoon zijn wie je bent, ook al is er een hoek af.
Of dat de intentie van de cover en het voorblad is weet ik niet, ik vind het op z’n minst intrigerend.

Met deze gedachte dook ik in het boek en vanaf de eerste pagina’s neemt de auteur je mee in het hoofd én de ziel van het hoofdpersonage.

Een vrouw die een postnatale depressie doormaakt.
Een vrouw die heel veel twijfels heeft over het moederschap.
Een vrouw die haar relatie ziet veranderen.
Een vrouw die zich geen moeder voelt.
Een vrouw die vooral zoekende is.

Dit intertekstuele verhaal is met veel overgave opgetekend. Het is vurig en poëtisch.

Leidraad is Inanna, godin van de vruchtbaarheid en de liefde, maar ook godin van de oorlog en beschermster van de wilde dieren.
Inanna gaat door zeven poorten van de onderwereld en bij elk van deze poorten geeft ze een stuk van haar bezittingen en identiteit op om zo tot inzichten te komen die leiden tot een innerlijke transformatie.

Deze transformatie wordt dus in zeven delen zichtbaar: de keuzes en de impact van het moederschap, de worstelingen met de nieuwe rol als moeder van een huilbaby, de donkerte, de eenzaamheid, de verwarring, de twijfel en de wanhoop. Het klinkt zwaar maar de vormgeving is bijzonder: halve pagina’s die het verhaal lucht geven, maar ook aangeven dat het hoofdpersonage vaak maar half aanwezig was tijdens de eerste jaren van het moederschap. Het schuldgevoel daaromtrent is voelbaar.

Een moeder die zichzelf als moeder aanschouwt en uit zichzelf treedt om te observeren wat zich niet in haar hart afspeelt. Hoe ze wel ziet hoe het zou moeten zijn maar niet in staat is om die taak op zich te nemen. Hoe het moederschap een vrouw immens kan veranderen.

Het boek had voor mij eenzelfde vibe als één van mijn lievelingsboeken namelijk ‘Dezelfde maan’ van @doriendijkhuis

Met verwijzingen naar de natuur en het dierenrijk, zelfs de cicaden die een hoofdrol hadden in ‘Dezelfde maan’ kregen een rol in dit boek.

Maar verwacht je ook aan verwijzigingen naar Alice in Wonderland, Joan Didion, Van Gogh en allerlei feiten en/of fabels uit de wereldgeschiedenis.

Autofictie en toch heel écht.

Een moederboek dat ik ook aanbeveel aan vaders omdat het een intense inkijk geeft op het moederschap.
Een beetje inlevingsvermogen is nooit verkeerd.

Het boek deed wat met me, ik wil het nu al herlezen, want het is gelaagd en prachtig.