Intens en vlot verhaal

Max, het 16-jarige hoofdpersonage uit Keerpunt, voelt zich thuis niet gezien en niet gehoord. Hij wordt kort gehouden door zijn ouders, wat zijn autonomie aantast.
Na de zoveelste ruzie heeft hij een ontsnappingsplan klaar en brengt hij dat ook tot uitvoering.
Hij wil enkel wat rust en ruimte, dus sluipt hij als een dief in de nacht het huis uit om zich te verschuilen in de zeilboot van zijn opa. Hij is steeds op zijn hoede, want overal hangen camera’s en hij wil zeker niet gevonden worden.
Dat een opsporingsbericht verspreid wordt, verneemt hij van Minne, die ook in de haven op een zeilboot verblijft. Ze brengen samen tijd door en voor het eerst voelt Max zich een beetje op z’n gemak, niemand die hem zegt wat hij moet doen of laten. Dat Minne hem accepteert zoals hij is, voelt bevrijdend en geeft hem een boost.
En dan ontdekt hij in een vogelkijkhut een klein meisje dat zich duidelijk ook niet goed in haar vel voelt. Maar wat gaat Max daarmee aanvangen? Wanneer bereikt hij het keerpunt?

Een boek dat voor veel zoekende pubers herkenbaar zal zijn qua gevoel, want eigen aan hun leeftijd zijn ze vooral zoekende naar hun identiteit en is het niet helpend als ouders ze niet de ruimte geven om zichzelf te mogen en kunnen zijn.

Als tienerouder lees ik hier vooral ook de boodschap dat het helemaal OK is om je puber zijn/haar eigen weg te laten zoeken. Met vallen en opstaan en vertrouwen geven, leren ze in de school van het leven. Loslaten is een kunst en vertrouwen kan de band alleen maar sterker maken… (vanzelfsprekend is dat niet eenvoudig)

Het verhaal houdt je in de greep, de personages voelen oprecht en nabij en het verhaal is spannend zonder een thriller te zijn. Er is ook ruimte voor inclusie in dit verhaal met personages van kleur en een handicap.

Een boek voor pubers én hun ouders, want dit levert gegarandeerd gespreksstof op. Het verhaal blijft hangen en zelfs nadat je het boek hebt dichtgeslagen, zet het aan tot nadenken.

Aanrader!