Een reconstructie van een geleefd leven

Als je me al even volgt dan weet je dat ik een enorme fan ben van de schrijfsels van Bibi Dumon Tak. Ze is voornamelijk bekend voor haar oeuvre in de jeugdliteratuur, met name non-fictie dat vaak gecombineerd wordt met een vleugje fictie.

Maar ook haar pleidooi bij de Albert Verwey-stichting over ‘onveilig leren lezen’ bij het afsluiten van haar gastschrijverschap aan de Universiteit van Leiden, geeft weer hoe bevlogen ze is met taal. Heerlijk om haar bezig te horen, geen blad voor de mond en woorden gewikt en gewogen, echt smullen. Ik kan me overigens heel goed vinden in dat betoog. Mocht je deze graag eens willen beluisteren, ga dan naar aflevering 48 van de Grote Vriendelijke Podcast waar je integraal kan luisteren.

En tussen alle jeugdboeken door, schrijft Bibi Dumon Tak dan soms eens volwassen fictie.
‘De dag dat ik mijn naam veranderde’, een eerbetoon aan haar overleden zus, beluisterde ik via Storytel en is een echte aanrader. Ze heeft het boek zelf ingesproken en hoe ze met alle emoties het verhaal overbrengt maakt veel indruk. Niet verwonderlijk aangezien het autobiografisch is.

Onlangs verscheen een novelle genaamd ‘Rimpeling’. Het omslag en het binnenwerk vertelt al een verhaal op zich. Alsof het boekje al jaren deel uitmaakt van de keukentafel: de aanwezige koffiekringen zijn op z’n minst opmerkelijk en maken een kwinkslag naar hoe voorwerpen ook onmiskenbaar een verhaal kunnen vertellen.

En laat het net dát zijn waar deze novelle om draait: het nodigt uit om stil te staan bij de schoonheid en betekenis van vergankelijkheid. Het is humoristisch maar ook mysterieus want iedereen heeft meer geheimen dan bekend zijn. Zo ook Marthe, het hoofdpersonage.

Marthe komt ongelukkig ten val terwijl ze een langpootmug wil redden. Haar leven wordt gereconstrueerd aan de hand van voorwerpen en dieren die zich bevinden in haar huis. De verweerdheid van het huis en de aanwezigheid van alle spullen geven de bezieling van de bewoonster weer. En de politie probeert het mysterie op te lossen. De manier waarop kleine handelingen een spoor kunnen achterlaten of de invloed die we onbewust op elkaar uitoefenen is zo scherp weergegeven.

Bibi Dumon Tak laat niet alleen de dieren spreken maar nu ook de voorwerpen en dat doet ze op haar zo gekende, intieme en humoristische manier met een verrassend plot.

Prachtig vormgegeven door Tessa van der Waals en Annemarie van Haeringen. Fijne, kleine en subtiele illustraties als aanvulling op het verhaal.