Lezersrecensie
Ode aan de vrouwelijke vriendschap en solidariteit
Dit verhaal is opgedeeld in Kant A en Kant B, zoals een cassettebandje. Kant A vertelt het verhaal van ‘De onttoverden’, kant B vertelt het verhaal van Sarah. De muzikale verwijzingen in het boek verrijken de sfeer van de jaren ‘90 en verankeren het verhaal in een tijdperk van verandering en belofte.
‘De onttoverden’ zijn jeugdvriendinnen, die door tegenslagen een band kregen en vervolgens onder dezelfde omstandigheden uit elkaar gingen.
Sarah was één van hen maar op haar vijftiende verdween ze plotseling. Dit onverklaarbare drama, dat zich afspeelde in Bouville-sur-Mer aan de Opaalkust, ontroerde heel Frankrijk.
Twintig jaar na de schokkende verdwijning wordt Fanny, een professionele journaliste, gedwongen terug te keren naar de plaats van de tragedie. Deze terugkeer is een duik in een verleden dat ze liever achter zich had gelaten, omdat het verhaal van Sarah Leroy onlosmakelijk verbonden is met dat van de vriendinnengroep van haar zus Angélique.
De roman ontplooit zich als een meeslepend mysterie dat tussen verleden en heden navigeert. De personages zijn nauwkeurig uitgewerkt en bezitten authenticiteit en de nodige emoties die hen helemaal tot leven wekken. Het verhaal is een opsomming van herinneringen, van vriendschap, van drang naar vrijheid en van geheimen die op het geweten drukken.
Het boek doet je nadenken over hoe keuzes in ons verleden onze toekomst kunnen bepalen, want wat je verleden ook is, je draagt het altijd met je mee. De zoektocht naar de waarheid geeft soms meer prijs dan je hoopt te vinden.
Dit boek is een fenomenale ode aan vrouwelijke vriendschap en solidariteit maar stelt ook psychisch misbruik en onbestraft seksueel geweld tegen tienermeisjes aan de kaak.
Helemaal in het begin kon ik er nog niet meteen een touw aan vastknopen maar naarmate het verhaal vorderde viel de puzzel echt ingenieus in elkaar en deed het me een beetje denken aan ‘De verborgen geschiedenis’ van Donna Tart. Een verhaal dat een onuitwisbare indruk achterlaat net zoals de schrijfstijl van Marie Vareille. Ik had een super leeservaring en kon het boek moeilijk neerleggen.
‘De onttoverden’ zijn jeugdvriendinnen, die door tegenslagen een band kregen en vervolgens onder dezelfde omstandigheden uit elkaar gingen.
Sarah was één van hen maar op haar vijftiende verdween ze plotseling. Dit onverklaarbare drama, dat zich afspeelde in Bouville-sur-Mer aan de Opaalkust, ontroerde heel Frankrijk.
Twintig jaar na de schokkende verdwijning wordt Fanny, een professionele journaliste, gedwongen terug te keren naar de plaats van de tragedie. Deze terugkeer is een duik in een verleden dat ze liever achter zich had gelaten, omdat het verhaal van Sarah Leroy onlosmakelijk verbonden is met dat van de vriendinnengroep van haar zus Angélique.
De roman ontplooit zich als een meeslepend mysterie dat tussen verleden en heden navigeert. De personages zijn nauwkeurig uitgewerkt en bezitten authenticiteit en de nodige emoties die hen helemaal tot leven wekken. Het verhaal is een opsomming van herinneringen, van vriendschap, van drang naar vrijheid en van geheimen die op het geweten drukken.
Het boek doet je nadenken over hoe keuzes in ons verleden onze toekomst kunnen bepalen, want wat je verleden ook is, je draagt het altijd met je mee. De zoektocht naar de waarheid geeft soms meer prijs dan je hoopt te vinden.
Dit boek is een fenomenale ode aan vrouwelijke vriendschap en solidariteit maar stelt ook psychisch misbruik en onbestraft seksueel geweld tegen tienermeisjes aan de kaak.
Helemaal in het begin kon ik er nog niet meteen een touw aan vastknopen maar naarmate het verhaal vorderde viel de puzzel echt ingenieus in elkaar en deed het me een beetje denken aan ‘De verborgen geschiedenis’ van Donna Tart. Een verhaal dat een onuitwisbare indruk achterlaat net zoals de schrijfstijl van Marie Vareille. Ik had een super leeservaring en kon het boek moeilijk neerleggen.
3
Reageer op deze recensie
