Vijf vrouwen, één familie, twee werelden.

Het boek De Perzen begon voor mij wat onwennig. De personages leken wat overdreven en de toon was druk, maar naarmate ik verder las, raakte ik steeds meer onder de indruk. Sanam Mahloudji weet met een levendige, scherpe pen een verhaal te vertellen dat even grappig als aangrijpend is.

In De Perzen volgen we vijf vrouwen uit de Iraanse familie Valiat, verspreid over verschillende generaties. Tijdens de Iraanse Revolutie van 1979 vlucht een deel van de familie naar de Verenigde Staten, terwijl anderen in Iran blijven. Wat ooit een invloedrijke, steenrijke familie was, valt langzaam uiteen. Niet alleen geografisch, maar ook emotioneel. In Amerika is hun naam niets waard meer. De trotse tante Shirin, die ooit leefde als koningin, moet nu leren omgaan met onverschilligheid en verlies van status.

Mahloudji laat zien hoe ieder familielid op een eigen manier probeert te overleven tussen twee werelden. Elizabeth, haar dochters Seema en Shirin, en hun dochters Bita en Niaz — vijf vrouwen met sterke meningen, scherpe tongen en grote verlangens. Ze botsen, ze beminnen, ze lijden. En hoewel je niet altijd met hun keuzes meevoelt, begrijp je ze wél. Dat maakt dit boek zo mooi en bijzonder: de personages zijn menselijk, soms hilarisch, met al hun gekkigheden.

Wat ik vooral mooi vond, is hoe het boek grote thema’s als identiteit, migratie, vrouw-zijn en familie, weet te verbinden aan heel persoonlijke verhalen. Mahloudji schrijft met humor en warmte. Je voelt als het ware de pijn en eenzaamheid van deze vrouwen. Ze laat zien hoe het voelt om altijd een beetje tussen werelden te leven: nooit helemaal thuis, waar je ook bent.

Een fascinerend en prachtig familie-epos dat niet alleen inzicht geeft in de Iraanse geschiedenis en cultuur, maar vooral in wat het betekent om je plek te zoeken in de wereld.

Een aanrader voor wie houdt van rijke verhalen over vrouwen, identiteit en de erfenis van familie.