Een schitterend, rauw en emotioneel verhaal.

Sommige boeken komen rustig binnen, om je vervolgens volledig om ver te blazen. “Een leven zo ver” is precies zo’n roman. Vanaf de eerste bladzijde voelde ik meteen dat ik iets bijzonders in handen had: een verhaal dat langzaam uitvouwt, laag voor laag, tot je beseft dat je midden in het hart van een familie staat die al zo lang strijdt, bemint, verliest en overeind probeert te blijven.

Stedman neemt je mee naar West-Australië in de jaren ’50, naar Meredith Downs. Ruw, eenzaam, prachtig. Hier wonen de MacBrides, een familie die zich al generaties lang bezighoudt met de schapenhouderij. Tot één onoplettend moment een allesvernietigende klap uitdeelt die hun leven voorgoed verandert.

Wat daarna volgt, is geen simpel verhaal van rouw. Het is een weefsel van keuzes, stiltes, misverstanden en geheimen die zich over meerdere generaties uitstrekken. We volgen vooral Matthew, de enige overlevende van het ongeluk, die beschadigd maar onverzettelijk terug naar huis probeert te komen. Zijn weg is pijnlijk, maar Stedman schrijft hem met zulke tedere en prachtige woorden dat je hem wilt vasthouden, aanmoedigen, beschermen.

De kracht van dit boek zit juist in de kleine dingen. Stedman toont hoe één verkeerd begrepen moment de loop van levens kan veranderen en hoe mensen vervolgens moeten kiezen wat ze durven openbreken en wat ze, soms uit liefde, verborgen laten.

Wat ik prachtig vond, is hoe je langzaam maar zeker één wordt met de hele familie. Je voelt hun hardheid, hun kwetsbaarheid, hun koppigheid, hun liefde. Geen enkel personage is zomaar opgevuld; iedereen draagt een verhaal, een wond, een verlangen. En dankzij de fijne, bijna filmische schrijfstijl glip je steeds dieper de levens van de MacBrides in, totdat je soms zelfs zou willen huilen.

Dit boek is intens, maar ook mooi. Ik ben er nog even niet klaar mee. Deze personages blijven nog wel even in mijn hoofd rondlopen.

Ik durf bijna te zeggen dat dit een van de meest indrukwekkende romans van 2026 gaat worden. M.L. Stedman heeft me met haar taal, haar gevoeligheid en haar bijzondere verhaal helemaal ingepakt. Wat een schitterend, rauw, emotioneel verhaal.

Een dikke 4 sterren — en een schrijfster die ik vanaf nu in de gaten ga houden.