Spannend begin, maar uiteindelijk wat afstandelijk


Dit debuut begint sterk: vanaf de eerste pagina zit je in de spanning. Een moeder is alleen thuis met haar twee kinderen wanneer ze 's nachts voetstappen hoort. Er is een man in huis. Terwijl buiten een sneeuwstorm woedt, neemt ze in paniek het besluit om haar kinderen te verstoppen in een geheime ruimte achter een muur. De sfeer is direct benauwend, en als lezer voel je de dreiging langzaam toenemen.

Toch had het verhaal voor mij net wat meer vaart mogen hebben. Er wordt uitgebreid stilgestaan bij de angst en paniek van de moeder, wat op zich goed werkt voor het opbouwen van spanning, maar na een tijdje had ik behoefte aan antwoorden. Het bleef net iets te lang vaag, waardoor de spanning zijn kracht een beetje verloor.

Een ander punt dat me opviel: de personages blijven de hele tijd naamloos. Alles blijft bij "moeder", "dochter" en "zoon". Dat maakte het lastig om me echt verbonden te voelen met hen. Het verhaal is intens, maar ik bleef er net te veel buiten staan.

Toch leest het boek vlot door en de stijl van de auteur is zeker niet verkeerd. Sierra weet goed hoe ze sfeer moet neerzetten en dat belooft wat voor de toekomst. Dit debuut was voor mij geen schot in de roos, maar interessant genoeg om in de gaten te houden wat ze hierna gaat schrijven.