Thriller met een verrassend plot

Dit is de eerste keer dat ik een recensie schrijf voor een boek, dus moest er even over nadenken wat je er allemaal in zet. Ik zal beginnen met het boek zelf, doordat ik hem via mijn e-reader lees zie ik de omslag nooit goed, alleen in zwart-wit. Speciaal voor deze keer heb ik de Nederlandse cover opgezocht en dat voorspelde veel goeds. Een vage glazen trap waar iemand op loopt. Als je anders naar de cover kijkt, kan het ook Luxaflex zijn waar achter iemand zich schuil houdt.
De achterkant van een boek lees ik nooit, dus ga altijd blind een boek in. Dit keer had ik van te voren wel wat gelezen, omdat ik me had ingeschreven voor de leesclub van #Hebban. Jammer dat er al op de achterkant staat dat Sigurd vermoord is, dat haalt de spanning wel weg zodra je begint met lezen.
Het feit dat het boek een debuut is, zegt mij niet veel. Voor mij moet een eerste boek niet anders zijn dan een 10e boek van een schrijver. Veelal weet ik niet eens een hoeveelste boek het van een schrijver is.

Het boek zelf begint met een flashback achtige tekst, nog niet duidelijk waar dit over gaat. Tekst staat schuin geschreven, dus je krijgt wel meteen door dat het een betekenis heeft voor het boek. Later in het boek komt dit nog vaker voor.
In de eerste hoofdstukken worden de personages voorgesteld, ook een aantal personages die later niet meer voorkomen en dus in mijn ogen minder uitgebreid beschreven hadden mogen worden.

De stukken over hoe het huis nog een bouwval is doet me denken aan het tv programma “Help mijn man is klusser”. Veel is niet af, daardoor geeft het huis als thuisbasis voor Sara een onstabiele situatie en wordt ze onrustig in haar doen en laten.
Het boek leest de ene keer snel en makkelijk, andere stukken (vooraf de flashbacks naar haar jeugd en relatie met haar vader) lezen te traag en zijn langdradig. Het eerste wat in mij opkwam was dat het wel leek of er 2 schrijvers het boek hebben geschreven.

Aan het begin van het boek komt Sara over als een sterke vrouw (met de gesprekken met de clienten), maar in het verhaal wordt wel duidelijk dat ze dat niet is. Ze is in mijn ogen een niet stabiele en heel angstige vrouw zonder veel doorzettingsvermogen. Voorbeeld is als ze denkt dat er ingebroken is, maar de politie geloofd haar niet, ze zet dan niet door, maar blijft in mijn ogen te veel afwachten. Maar ze is ook een zeer naïeve vrouw, hoe kan je denken dat er niets gaat gebeuren als je naar het zomerhuisje toe gaat? Waarom licht ze dan niet de politie in, die belt ze eerder voor vanalles en nog wat.

Ik had halverwege een vaag vermoeden wie de dader kon zijn, daardoor ging ik diegene ook continu verdenken in wat ze deed en zei. Wat de schrijfster goed heeft gedaan is de lezer tot het einde in spanning laten zitten. En het heeft dan alsnog een heel verrassend plot. Alleen daar vind ik van dat dit een afgeraffeld plot is. In ruim 300 pagina’s wordt het verhaal uitgezet en in nog geen 75 pagina’s wordt het plot erdoorheen gewerkt.

Mijn verwachting van het boek was hoog, ik hou van Scandinavische schrijvers, juist door hun gelijkheid van schrijven en de traagheid van het Scandinavische. Doordat dit boek voor mij te snel las, had hem in 1 dag uit, vond ik het meer lezen als een Nederlandse schrijver.
Al met al geef ik dit boek tussen de 2 sterren.