Obama cares

Wat een boek! In allerlei opzichten. Het leest als een trein (de engelse versie, ik kan niets zeggen over de nederlandse), maar zelfs dan nog is meer dan 700 pagina's best een lange zit. En dan is dit pas deel 1. Maar ik heb genoten. Allereerst om een deel van de geschiedenis terug te lezen die je zelf hebt meegemaakt, maar dan door zijn ogen. Zoveel dingen dat je denkt "o, ja, dat was toen". En dan meebeleven hoe hij geprobeerd heeft daar vorm aan te geven, invloed op uit te oefenen, te zoeken naar mogelijkheden om er toch een draai in de goede richting aan te geven. Obama als persoon is veel meer voor mij gaan leven. In alles klinkt een oprecht verlangen door om een betere wereld neer te zetten, niet in de laatste plaats voor zijn gekleurde landgenoten. Die titel is niet voor niets.
Verder geeft het een enorm inkijkje in de amerikaanse politiek, en hoe de polarisatie in die tijd al stevig voet aan de grond kreeg, inclusief samenzweringstheoriën. Dat is ook een sterk punt: Obama weet goed het gevoel uit de verschillende periodes op te roepen. De positieve "vibe" tijdens zijn verkiezing, de ellende van economische crisis, maar ook bij iets als de Deepwater Horizon krijg je bijna een knoop in je maag als je olie de golf van Mexico maar in voelt stromen zonder dat er een eind aan lijkt te komen. Terwijl je toch weet hoe het is afgelopen. Dat vind ik knap.
Tenslotte geeft het een prachtig inkijkje in het persoonlijke leven van Obama en zijn gezin, hoe ze zich hebben moeten aanpassen en inpassen, maar dat hij 's avonds wel nog even zijn dochters ging voorlezen of instoppen. Al met al is het beeld blijven hangen van iemand met een oprecht verlangen om een positieve bijdrage te leveren, een menselijke president, en ik kijk nog steeds met een warm gevoel naar het boek. Ik ben benieuwd naar deel 2.