Robert Langdon ontwaakt in een ziekenhuis Florence met een kogelwond aan zijn hoofd. Hij weet niet meer wat er de afgelopen twee dagen is gebeurd. Een in het zwart geklede persoon dringt zijn ziekenhuiskamer binnen en schiet zijn Italiaanse arts neer. Sienna, een Engels sprekende arts, helpt hem om uit het ziekenhuis aan zijn achtervolger te ontkomen. Er volgt een race tegen de klok, waarbij Langdon een aantal geheime boodschappen moet weten te ontcijferen, een groot aantal achtervolgers moet weten af te schudden en op tijd moet komen om een wereldwijde dreiging te voorkomen.
Dan Brown weet kunsthistorie, en in dit geval Dante’s Inferno, op een knappe manier in een thrillerverhaal te integreren. Het verhaal zit vol actie tot in het overdrevene toe, waardoor het meer dan eens ongeloofwaardig wordt. In veel thrillers van andere auteurs komt de ontknoping, de plot, in het laatste hoofdstuk. Hier onderscheidt Dan Brown zich. In Inferno begint de ontknoping al op de helft van het boek, waarna op een knappe, doordachte wijze stapsgewijs wordt ontrafeld hoe alles in elkaar zit. Ondanks deze knappe plotopbouw, de grote hoeveelheid actie en de integratie van kunsthistorische aspecten is het toch geen boek waarbij je ademloos geboeid een volgende pagina opslaat. Maar het is zeker lezenswaardig.