Meer dan 5,4 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Hebban recensie

Ontroerend verhaal over ongelijkheid

Onno van Rijen 26 maart 2018

Piecing Me Together van Renée Watson behoort tot hetzelfde genre als The Hate U Give van Angie Thomas en Dear Martin van Nic Stone. Alle drie boeken gaan over de gevoelens van vernedering die zwarte tieners voelen. Het verschil is dat de verhalen van Thomas en Stone het geweld van blanke agenten tegen zwarte tieners als uitgangspunt nemen. In Piecing Me Together is dit niet het geval. Hierin gaat het vooral om vriendschap, identiteit en het onderscheid tussen klassen binnen een ras. Alle drie boeken richten zich dus op ras, onrecht en ongelijkheid, maar belichten dit op verschillende wijze.  

Jade Butler is een zwart, gezet meisje dat op de St. Francis High School, een dure privéschool met voornamelijk blanke kinderen in Portland, zit. Ze houdt van kunst en maakt zelf onder meer collages. Haar zwarte vrienden, waaronder haar zwarte vriendin Lee Lee, zitten op de Northside School in de buurt waar Jade woont. Jade's moeder werkt als huishoudster bij een oude dame. Bij Jade en haar moeder woont ook de 20-jarige E.J., broer van haar moeder en dus Jade's oom. E.J. wil deejay worden. Jade's vader woont elders samen met zijn blanke vriendin die een goedbetaalde baan heeft. Jade is uitgekozen voor het Women-to-Women programma, dat kansen biedt voor meisjes met een kansarme achtergrond. Met de eraan verbonden studiebeurs worden voor haar de kosten voor school betaald.

Jade gaat altijd met de bus naar school. Daarin komt ze Sam tegen, een blank meisje dat met haar de lessen Spaans volgt. Ze woont ook in een arme, maar iets betere blanke buurt. Samen lunchen ze in de cafetaria van school op kosten van hun studiebeurs, omdat ze verder geen geld hebben om net als andere leerlingen elders te eten. Beide kijken uit naar een plaats in het programma, waarmee ze een tijdje in het buitenland kunnen gaan studeren. Op school regelt Mrs. Parker alles.

Jade krijgt een mentor toegewezen: Maxine. Bij de eerste bijeenkomst van het programma komt haar mentor echter niet opdagen. 's Avonds laat komt Maxine bij Jade aan huis om zich te verontschuldigen. E.J. blijkt Maxine te kennen via Jon met wie Maxine het die middag heeft uitgemaakt. Jade krijgt kansen voorgeschoteld die ze meer vernederend dan nuttig vindt.  

Het boek gaat voornamelijk over vrouwen en hun onderlinge relaties: Jade en haar relatie met haar zwarte vriendin Lee Lee, met haar blanke schoolvriendin Sam, met haar mentor Maxine en met haar moeder. Romantiek komt in het verhaal niet voor. Gaandeweg het verhaal leert Jade om voor zichzelf op te komen.  

Renée Watson die opgroeide in Portland, Oregon werd tot het schrijven van dit boek onder meer geïnspireerd door een NAACP-rapport uit 2014, waarin gepleit werd voor educatieve gelijkheid tussen blanke en Afro-Amerikaanse meisjes. Ze laat haar hoofdpersoon Jade geïntrigeerd raken door het verhaal van York in de Lewis en Clark-expeditie van begin 1800. Jade ervaart dat zij kansen krijgt maar tegelijkertijd beknot wordt in haar vrijheid en dat zij zich machteloos voelt. Zo legt de auteur in haar boek een verbinding met de expeditie van Lewis en Clark in opdracht van president Thomas Jefferson en meer specifiek met York, die slaaf was van Clark en een belangrijke bijdrage leverde aan het succes van de expeditie. President Jefferson wilde weten wat er ten westen van de Mississippi te vinden was qua flora, fauna, indianenstammen en delfstoffen. De expeditie, die in 1804 begon, nam twee jaar in beslag en zorgde voor de expansie van de VS naar het westen tot aan de Grote Oceaan. Terug van de twee jaar durende expeditie vroeg York aan Clark om zijn vrijheid dan wel te worden verhuurd in de buurt van Louisville om daarmee dichter bij zijn vrouw te zijn, die een andere eigenaar had. Aanvankelijk weigerde Clark, maar uiteindelijk, meer dan 10 jaar na de expeditie, kreeg York van Clark zijn vrijheid.  

Het is een ontroerend verhaal; het einde is niet verrassend.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Onno van Rijen