Een 'Grand' eerste deel van trilogie.

Andries Bik schrijft zoals hij praat en andersom is dat niet anders. Met een rottempo valt een arrestatieteam zijn voordeur binnen en Andries doet dat bij jou met zijn verhaal. Vanaf het moment dat hij thuis ’s morgens onaangenaam wordt verrast en meegenomen, in de veronderstelling dat de politie de verkeerde voor zich heeft, zit ik meteen in het verhaal. Ik heb misschien onder een steen geleefd maar ik wist niets van de zaak Bik. Ondanks dat zijn vader een groot zakenman was met tientallen seksclubs kende ik de naam niet. Dus volledig blanco begon ik te lezen. Vanaf de eerste pagina heeft hij me te pakken met zijn pure en energieke manier van vertellen.

Vanaf het moment dat Andries wordt meegenomen en langzaam tot hem doordringt wat er aan de hand is bemerk je een omslag in zijn denken. Wanneer Andries beseft dat het wel degelijk om zijn persoon gaat waarop de pijlen zijn gericht maar ook dat o.a. zijn ouders zijn opgepakt komt er een ongekend zelfvertrouwen en strijdbaarheid in hem naar boven. In afwachting van een gerechtelijk onderzoek sluiten deuren hem van de buitenwereld af waar vervolgens 'binnen' zich een nieuwe wereld voor hem opent. En precies daarover gaat dit verhaal. Ook Andries is onder de indruk van wat er allemaal gebeurt, sterker nog: hij kan maar niet geloven waarin hij terecht is gekomen en hoe het er allemaal aan toegaat. Dit is niet wat hij in zijn gedachten had bij een Huis van Bewaring, hij vergelijkt het met een hotel maar mist de sleutelkaart.

De manier waarop Andries alles brengt roept veel emoties bij me op. Verbazing, ongeloof, boosheid, onrechtvaardigheid maar vooral het gevoel van ‘hoe kan dit?’. Is het niet zo dat iemand onschuldig is totdat schuld is bewezen? In dit verhaal zijn de rollen precies omgedraaid. Maar daar begint het grote verhaal pas. Van de ene stomme verbazing in de andere loop je met Andries mee door de wereld achter gesloten deuren. In een beeldende schrijfstijl die geen pretenties kent, lees je over de privileges van een eenpersoonshotelkamer met eigen badkamer en tv, de boodschappenlijst met al het denkbare waar een bijstandsgezin alleen maar van kan watertanden tot aan de verspilling van maaltijden waar een voedselbank voor zou moorden (en daarvoor wél terecht in de bak terecht zou komen)

Maar het verhaal van Andries kent twee kanten. Je hebt volgens zijn zeggen de onrechtvaardigheid aan de kant van justitie. Ik zeg dat bewust zo want ik ben er niet bij geweest. Aan de andere kant benadert hij alles ook met zoveel power en vechtlust dat je niets anders kunt dan daar respect voor te hebben. Want hoe je het ook wendt of keert, hij zat wél vast en het is geen moment in me opgekomen te twijfelen aan wat hij zegt, geen enkele keer. Afgezonderd van de mensen waar hij van hield, hij kon niet doen en laten wat hij wilde. Justitie had iets in de kop en duidelijk niet in de kont. En dus bevond hij zich ineens, opgesloten tussen echte zware jongens en moest hij zich schikken aan een periode vol onzekerheden. Als avonturier en vrije jongen lijkt me dat toch een behoorlijke opgave. Zelf maakt Andries geregeld de terechte verwijzing naar de stand van zaken in de zorg en de ongelooflijke contrasten die hij uit eerste hand heeft geconstateerd. Hoe onze ouderen in verzorgingstehuizen aan hun lot worden overgelaten en geluk hebben wanneer ze een keer mogen douchen. Wat is het dan zuur dat je in de bak al die luxe wel hebt, terwijl daar 'straf' van toepassing is. Er is in mijn beleving eerder sprake van een omgekeerde wereld. Om het heel bot te zeggen: je bent zo slecht nog niet af in de bajes. Die boodschap komt luid en duidelijk over. Andries had al snel door dat hij hier zijn voordeel mee moest doen, ook voor anderen. Zo beschrijft hij in zijn eigen woorden wel tevreden te zijn met de maaltijden die werden uitgedeeld en het zonde te vinden dat ze in de kliko verdwijnen. Je valt echt van de ene verbazing in de andere.

Maar eerlijk is eerlijk, ik heb me ook echt goed vermaakt met dit boek, zelfs hardop gelachen. Volgens mij is die Andries ook een portret hoor en dat lees je. Hij heeft de overvloed aan ‘vrije tijd’ aangegrepen om zich verder te ontwikkelen en studies te volgen, op kosten van de staat. Terwijl mijn zoon tijdens het lezen van dit boek verzuchtte zich krom te moeten werken om zijn studie te betalen, benadrukt Andries hoe belachelijk dit systeem in elkaar steekt. Vandaar ook de allesomvattende titel. Het verbaast me ook totaal niet wanneer dit boek voor onrust zou zorgen.

Andries Bik heeft ruim vijf maanden vastgezeten, zijn voordeel gedaan met de feiten zoals ze er lagen, zich zorgen gemaakt en dat omgezet in vechtlust en tomeloze energie. Hij is op zoek naar rechtvaardigheid, niet alleen voor zichzelf maar vooral om ook het systeem aan de kaak te stellen. Ik kan me voorstellen dat er veel mensen blij mee zijn dat dit verhaal wordt verteld maar er zal ongetwijfeld ook een keerzijde aan deze medaille kleven.

Andries heeft zijn passie voor het zeilen inmiddels weer opgepakt. Hij wil overal de zon onder zien gaan, maar of de PI ook op z’n bucketlist stond? Ik vraag het me af. Een volgend boek staat er zeker op!
Juist omdat Andries geen auteur is en vanuit zijn hart heeft geschreven zit daar de kracht van dit boek: het is puur en oprecht, ondanks de branie zo nu en dan (dat vervolgens toch weer op je lachspieren werkt).

What you see is what you get en van mij zijn dat 4,5 dikke sterren. Voor zijn eerlijkheid, de opschudding die het hopelijk teweeg gaat brengen, de humor en vooral het lef om dit boek te schrijven.