Onvergetelijk verhaal.

Matt Haig heeft aan ‘Het eeuwige leven’ (wat overigens een merkwaardige vertaling is van het originele ‘How to stop time’) ook een spannend element toegevoegd en het verhaal een beetje een maffia-achtig element meegegeven. Een goed georganiseerde organisatie die verbonden is aan mensen zoals Tom, of ze nou willen of niet, komt op een bepaald moment op hun pad. Want iedereen met deze aandoening loopt op een moment tegen de gevolgen van zijn of haar verleden aan en is daarmee een risico. En precies daar zit hun kwetsbaarheid. Maar omdat ook Tom belast is met iets uit zijn verre verleden, staat hij nu met zijn rug tegen de muur. Dit klinkt vast als een vage uitleg maar meer uitleg zou een spoiler zijn. Zelf lezen dus!

Hoe overleef je een lang leven, hoe ga je om met het verlies van geliefden en bescherm je jezelf tegen verdriet, verlies en een gedwongen isolement? De mentale last om anderen te zien sterven terwijl er voor Tom geen einde aan zijn leven lijkt te komen roept, ondanks de fictie, tijdens het lezen behoorlijk wat aan emoties op en zorgt dat je je haast verliest in dit prachtige boek. Tom beschrijft zijn leven als volgt: “……..vol en leeg, als een Russisch Matroesjkapopje. Elk poppetje bevat een ander waarbij je aan de buitenkant het eerdere leven niet kunt zien, maar het is er wel.” Dit soort overdenkingen raken je gewoon en kunnen ook voor ons als stervelingen van toepassing zijn. Matt Haig schrijft prachtig, soms suggestief en uitdagend maar heeft alles goed doordacht. Met zo nu en dan een knipoog, wat galgenhumor afgewisseld met ware dilemma’s maken ‘Het eeuwige leven’ tot een pageturner. Een veelzijdige en indrukwekkende roman waarin de combinatie tussen fictie en waargebeurde feiten een wonderwel geslaagde formule blijkt. Ondanks dat het zeker niet het gemakkelijkste boek is om te lezen, is het niet alleen mooi en intrigerend maar ook heel verrassend. Probeer het maar eens weg te leggen.

“Wát is de waarde van een eeuwig leven wanneer liefde uitgesloten lijkt?”
Vijf stralende sterren, onvergetelijk!