DEGELIJKE DEBUUTTHRILLER !!

" O, wat haatte hij zijn handen. Zij droegen schoonheid en dood in een onverenigbaarheid waarmee hij had moeten leren leven.
Tegelijkertijd hadden ze het verborgen kwaad van elkaar gevoed. Liefde en dood, haat en leven....Zij had zich als eerste gebrand. Hij voelde de hitte van het vuur....Het was nu vlakbij ".

Het voordeel van het lezen van een eerste deel uit een succesvolle thriller-serie (uit 2006) is tweeledig: inmiddels is bekend of de serie een succes is geworden en er is inkijk hoe de auteur zijn eersteling heeft geconstrueerd.
In beiden is Camilla Lackberg goed geslaagd: "IJsprinses"' biedt de rustige en gelaagde opbouw in personages en setting van het dorp Fjallbacka. Er wordt geduldig opgebouwd in het introduceren van hoofdpersonen Erica Falck en Patrick Hedstrom, beiden oorspronkelijk afkomstig uit Fjallbacka.
Ook het schetsen van het decor van Fjallbacka, een donker dorp aan de kust, weet Lackberg prima uit te werken, waardoor er al snel een gevoel van vertrouwdheid ontstaat.
Het is niet voor niets dat het succes van de serie te maken heeft met de herkenbaarheid van de hoofdpersonen en de rustige, lazy omgeving van het kleine dorp.

" Het zou verboden moeten zijn om gelukkig te zijn. Het gevoel van welbehagen was zo sterk dat ze amper wist wat ze met zichzelf aan moest. Haar hele wezen voelde dat de eenzaamheid was vervangen door een tweezaamheid, en de stilte in de slaapkamer was nu vreedzaam terwijl die hiervoor dreigend en eindeloos had gevoeld....alsof ze een mentale bezem had beetgepakt waarmee ze resoluut alle oude spinnenwebben in de hoeken en al het stof dat zich binnen in haar had verzameld wegveegde.....".

De moord op Alexandra Wijkner, een oude lagere school-klasgenoot van Erika Falck dient te worden opgelost in Fjallbacka. Omdat Erica aanwezig is wegens het schrijven van een boek en het overwegen wat te doen met het ouderlijk huis na de dood van haar ouders, bemoeit ze zich tegen het politie-onderzoek aan, waar Patrick Hedstrom als inspecteur bij betrokken is.
In een gestage langzame sfeer worden ontwikkelingen in het oplossen van de moordzaak neergezet, waardoor de interactie tussen Patrick en Erica geleidelijk aan duidelijk wordt; gaandeweg wordt een en ander als "gewoon" ervaren.
Het verhaal speelt zich af in een kleine club van hoofdpersonen op dorpsniveau, zodat er bijna geen kans is om de draad kwijt te raken.
Er is ook geen sprake van overdreven spanning in het verhaal en de ontwikkeling daarin, waarbij de plot uiteindelijk niet verrassend is en vanzelfsprekend naar voren komt. Ook de toevoegingen in de laatste tien bladzijden brengen niet de ultieme spanningsboog, waardoor het verhaal als nachtkaars uitgaat.....
Lackberg schuwt niet de clichématigheden als een luie en vervelende politiechef, roddelende dorpsgenoten en afwisseling tussen gezichtspunten van de hoofdpersonen, wat bijdraagt aan een bekende thrillerstructuur met overbekende causale verbanden.

" Toen was ze vervuld geweest van een oprechte woede en een haat die zo sterk was dat ze er bang van werd. Ze haatte nog steeds, maar met berusting in plaats van energie. Ze was het gewend zichzelf te verachten dat ze zelfs lichamelijk kon voelen hoe de haat van richting veranderde...was die nu naar binnen gekeerd en groef grote gaten....Zelfhaat was een kunstvorm die ze tot in de perfectie had leren beoefenen ".

Het boek is zeker vermakelijk om te lezen en het geheel biedt de grondvesten en fundering naar verdere finetuning van omgeving, personages en ontwikkelingen in Fjallbacka.
Alles keurig binnen de lijntjes met een prettige schrijfstijl en het netjes afronden van alle losse eindjes.
Hier kan langere tijd op worden voortgeborduurd, wat natuurlijk al gebleken is !!