Lezersrecensie
Pathetisch
De boswachter uit ‘De laatste reis van de boswachter’ is geen persoon, maar een auto. Een Subaru Forester om precies te zijn. Die derdehands auto van het echtpaar Dirk Jan Roeleven en Hester van der Vliet heeft er 500.000 kilometer opzitten en in een impulsieve bui besluit Dirk Jan dat het een goed idee is om de wagen terug te brengen naar de plek waar-ie gefabriceerd is: de Subaru-fabriek in Tokio.
Over die tocht hebben ze een mooi boek geschreven. Het is niet het eerste van Roeleven. Eerder las ik met heel veel plezier ‘De nieuwe fiets’ waarin Dirk Jan zijn solo-avontuur beschrijft van een fietstocht over de Italiaanse Alpen naar Amsterdam. Als emotionele laag verwerkte hij de gedachten aan zijn overleden vader en een paar te jong gestorven vrienden en collega’s in het fietsverhaal. Heel ontroerend.
In de ‘boswachter’ herhaalt hij die truc, maar dan gaat het over de ongewilde kinderloosheid van Hester en Dirk Jan. Tevergeefs ondergaat Hester drie ivf-behandelingen, waarna het echtpaar zich erbij neer legt. Ik kan een beetje hun verdriet invoelen, omdat ons eigen kind pas bij de derde ivf-poging ter wereld kwam. Zo’n traject is vooral voor de vrouw ontzettend zwaar. Maar voor beide echtelieden brengt het ontzettend veel spanning met zich mee. Zeker als het allemaal mislukt.
In De laatste reis lees je dat Hester het verdriet beter verwerkt heeft dan Dirk jan. Voor haar is het klaar en zij wil verder met haar leven. Dirk Jan kan zich er niet bij neerleggen en uit dat op een welhaast pathetische manier in het verhaal. Het krijg bijna iets zeurderigs.
Gelukkig zijn de avonturen met de auto in de Baltische staten, Rusland en Mongolië dermate boeiend dat het al met al toch een heel leuk boek is geworden, zij het dat ik het iets minder vond dan De nieuwe fiets, om redenen die ik hierboven beschrijf.
Over die tocht hebben ze een mooi boek geschreven. Het is niet het eerste van Roeleven. Eerder las ik met heel veel plezier ‘De nieuwe fiets’ waarin Dirk Jan zijn solo-avontuur beschrijft van een fietstocht over de Italiaanse Alpen naar Amsterdam. Als emotionele laag verwerkte hij de gedachten aan zijn overleden vader en een paar te jong gestorven vrienden en collega’s in het fietsverhaal. Heel ontroerend.
In de ‘boswachter’ herhaalt hij die truc, maar dan gaat het over de ongewilde kinderloosheid van Hester en Dirk Jan. Tevergeefs ondergaat Hester drie ivf-behandelingen, waarna het echtpaar zich erbij neer legt. Ik kan een beetje hun verdriet invoelen, omdat ons eigen kind pas bij de derde ivf-poging ter wereld kwam. Zo’n traject is vooral voor de vrouw ontzettend zwaar. Maar voor beide echtelieden brengt het ontzettend veel spanning met zich mee. Zeker als het allemaal mislukt.
In De laatste reis lees je dat Hester het verdriet beter verwerkt heeft dan Dirk jan. Voor haar is het klaar en zij wil verder met haar leven. Dirk Jan kan zich er niet bij neerleggen en uit dat op een welhaast pathetische manier in het verhaal. Het krijg bijna iets zeurderigs.
Gelukkig zijn de avonturen met de auto in de Baltische staten, Rusland en Mongolië dermate boeiend dat het al met al toch een heel leuk boek is geworden, zij het dat ik het iets minder vond dan De nieuwe fiets, om redenen die ik hierboven beschrijf.
1
Reageer op deze recensie