Lezersrecensie
Amerikaanse Le Carré
Hij wordt wel eens de Amerikaanse John le Carré genoemd, de hier niet zo bekende Robert Littell. Ik moet zeggen dat hij aardig in de buurt komt, maar niet helemaal. Le Carré is niet iets subtieler en psychologischer. Misschien komt dat doordat de een Engelsman is en de ander Amerikaan. Littell werkte in de jaren zestig als correspondent in Oost-Europa voor Newsweek. De in 2020 overleden Le Carré werkte voor MI6 tijdens de Koude Oorlog in Hamburg en Bonn.
Dat laat onverlet dat Littell met ‘De machtsfabriek’ een meesterwerk in het genre van spionage- en koude-oorlog-romans heeft afgeleverd.Het verhaal volgt drie Yale-studenten - gerecruteerd door de CIA - gedurende de laatste vijftig jaar van de vorige eeuw, de jaren van de koude oorlog.
Zij maken carrière met vallen en opstaan, zowel privé als zakelijk.
Steden als Wenen, Boedapest, Berlijn, Frankfurt, Washington en Moskou vormen het decor waartegen grote politieke gebeurtenissen zich voltrekken: de Hongaarse opstand van 1956, de Cuba-crisis en de Glasnost met Gorbatjov en Jeltsin.
Het zal duidelijk zijn dat CIA en tegenvoeter KGB daarbij een zeer belangrijke rol hebben gespeeld..Al doende krijg je een aardige inkijk in de schimmige wereld van die inlichtingendiensten met zijn spionnen en contra-spionnen.
Vooral fascinerend is hoe onze Amerikaanse hoofdrolspelers betrokken zijn bij het ‘binnen hengelen’ van Russische overlopers. Is deze wel te vertrouwen en is het geen dubbelspion? Illustratief is dat de KGB zijn spionnen voorzag van twee persoonlijkheden: eentje voor als ze door de mand vielen, waarop ze konden terugvallen op de tweede persoonlijkheid zodat de Amerikanen nooit achter de werkelijke identiteit konden komen. Over schizofrenie gesproken.
En minstens even boeiend is de jacht op een Russische mol in de CIA-gelederen, waarbij - en dat geldt voor het hele boek - Littell fictie en werkelijkheid fraai door elkaar mengt.
De machtsfabriek telt bijna duizend pagina’s en dat is een ‘mer a boire’, waarbij ik onvermijdelijk met enkele dips te maken kreeg. Maar met stug doorzetten, maakt dit boek je rijker. Oh ja, aan het eind komt de KGB-ambtenaar Poetin om de hoek kijken… De Koude Oorlog is dan afgelopen, maar zijn komst is naar nu blijkt de voorbode van een nieuwe.
Dat laat onverlet dat Littell met ‘De machtsfabriek’ een meesterwerk in het genre van spionage- en koude-oorlog-romans heeft afgeleverd.Het verhaal volgt drie Yale-studenten - gerecruteerd door de CIA - gedurende de laatste vijftig jaar van de vorige eeuw, de jaren van de koude oorlog.
Zij maken carrière met vallen en opstaan, zowel privé als zakelijk.
Steden als Wenen, Boedapest, Berlijn, Frankfurt, Washington en Moskou vormen het decor waartegen grote politieke gebeurtenissen zich voltrekken: de Hongaarse opstand van 1956, de Cuba-crisis en de Glasnost met Gorbatjov en Jeltsin.
Het zal duidelijk zijn dat CIA en tegenvoeter KGB daarbij een zeer belangrijke rol hebben gespeeld..Al doende krijg je een aardige inkijk in de schimmige wereld van die inlichtingendiensten met zijn spionnen en contra-spionnen.
Vooral fascinerend is hoe onze Amerikaanse hoofdrolspelers betrokken zijn bij het ‘binnen hengelen’ van Russische overlopers. Is deze wel te vertrouwen en is het geen dubbelspion? Illustratief is dat de KGB zijn spionnen voorzag van twee persoonlijkheden: eentje voor als ze door de mand vielen, waarop ze konden terugvallen op de tweede persoonlijkheid zodat de Amerikanen nooit achter de werkelijke identiteit konden komen. Over schizofrenie gesproken.
En minstens even boeiend is de jacht op een Russische mol in de CIA-gelederen, waarbij - en dat geldt voor het hele boek - Littell fictie en werkelijkheid fraai door elkaar mengt.
De machtsfabriek telt bijna duizend pagina’s en dat is een ‘mer a boire’, waarbij ik onvermijdelijk met enkele dips te maken kreeg. Maar met stug doorzetten, maakt dit boek je rijker. Oh ja, aan het eind komt de KGB-ambtenaar Poetin om de hoek kijken… De Koude Oorlog is dan afgelopen, maar zijn komst is naar nu blijkt de voorbode van een nieuwe.
1
Reageer op deze recensie
