Topboek

Ik kwam dit boek, dat dateert uit 2009, tegen in een straatbibliotheekje. Het sprak me heel erg aan, omdat ik in mijn jeugd samen met een vriend ook een hele mooie fietstocht heb gemaakt: Vanuit Alkmaar, via Zeebrugge (België), Zuid-Engeland, Wales, een rondje door Ierland gemaakt en toen weer terug. Naar schatting 5000 kilometer.

Op een oude sportfiets van mijn broer (merk Gitane), met achterop een tent, slaapzak en kleren. Geen lichtgewicht spul en mooie tassen, maar alles verpakt in vuilniszakken.Ik zal nooit vergeten dat ik op een zaterdagavond vlak voor een klein Iers dorpje als gevolg van die veel te zware bepakking door mijn achterwiel zakte. De helft van mijn spaken was gebroken.

Ik dank God op mijn blote knieën dat er in het dorpje een hele aardige fietsenmaker was die het wiel heeft gemaakt voor zegge en schrijven twee pond vijftig. De man wist precies hoe ik me voelde. Zelf was-ie ooit met de fiets in Frankrijk gestrand en moest noodgedwongen met de trein terug naar Ierland, omdat de Fransen geen onderdelen hadden voor zijn Engelse Raleigh.

Hoewel mijn tocht en die van de veel beter getrainde journalist Dirk Jan Roeleven - wij hadden slechts een oefenritje Alkmaar-Den Helder vice versa in de benen - onvergelijkbaar is, herken ik toch veel dingen uit zijn prachtverhaal: het afzien, maar ook de geluksmomenten, het zoeken naar de juiste route, onverwachte ontmoetingen en het lekkere gevoel waarmee je aan het eind van de dag van de fiets stapt.

Ik heb ‘De nieuwe fiets’ in een ruk uitgelezen. Het is balsem voor de ziel van elke oprechte fietsliefhebber. En ook als je geen wielerfanaat bent, valt er genoeg te genieten. Zijn beschrijving van zijn belevenissen in Italië, afgewisseld met ontroerende gedachten aan zijn overleden vader en te jong gestorven vrienden en collega’s geven het boek een extra lading.

Dank Dirk jan Roeleven voor dit topboek, dat bij mij ook nog eens allerlei mooie diep weggezakte herinneringen nieuw leven heeft ingeblazen.