Je ruikt de lavendel

Mooi sfeervol boek, dat echter wel wat van de fantasie van de lezer vergt. Want wat aanvankelijk begint als een ietwat komisch verhaal verandert gaandeweg in een steeds grimmiger epos waarbij de schrijver de werkelijkheid verweeft met historische mythes en legendes uit de Provence en met dromen en hallucinaties van de hoofdpersoon.

Die hoofdpersoon is een naamloze bewoner van het dorpje Apt in de Vaucluse, een streek in de Provence die doorsneden word door het imposante Luberon-massief. Naast die man, een gefrustreerde administrateur op een middelbare school, spelen ook de streek zelf en de mistral - die koude noordelijke wind die door de Rhone-vallei waait - een hoofdrol.

De administrateur en zijn bejaarde buurman ontdekken een bron uit de Gallo-Romeinse tijd, maar melden dat niet bij de autoriteiten. Rond dat gegeven doen zich allerlei verwikkelingen voor. Al lezende krijg je ook een leuk inkijkje in het dagelijkse leven in de Provence en zijn prachtige natuur. Je ruikt bij wijze van spreken bijna de lavendel en de tijm.

Dat die natuur ook grillig en wreed kan zijn beschrijft Olivier Mak-Bouchard aan het eind van zijn boek: een allesverterende bosbrand houdt huis in de kurkdroge streek, nog eens aangewakkerd door -daar-is-ie-weer- de mistral…