Lezersrecensie
Een nieuw meesterwerk
Bernhard Schlink heeft een reputatie, sinds De Voorlezer een wereldbestseller werd. Met dit boek weeft hij opnieuw de geschiedenis door de levens van de mensen die hij beschrijft - voor en na de Wende, de val van de muur in Berlijn. Hij beschrijft het enigszins tragische leven van de hoofdpersoon, die zijn geliefde uit de DDR heeft gesmokkeld, niet wetend, dat zij daar een dochtertje, als baby heeft achtergelaten. In het leven dat zij in het westen opbouwen is daarvan altijd een schaduw aanwezig, terwijl zij, Birgit, dit nooit aan Kaspar heeft verteld
Kaspar, de hoofdpersoon, althans de verteller, heeft daardoor wel altijd een gevoel dat hij zijn vrouw nooit helemaal heeft leren kennen, maar hij weet niet waar dat gevoel vandaan komt.
Pas na de dood van zijn vrouw, leest hij in haar dagboeken, hoezeer zij onder dit verlies heeft geleden, en wat waarschijnlijk ook een grote rol heeft gespeeld bij haar dood. Zij schrijft daarin ook hoe ze op zoek ging naar haar dochterje, Svenja, en welke instanties ze wilde benadern, maar dat heeft ze nooit ook echt gedaan.
Kaspar ziet het als een opdracht om de dochter van zijn vrouw te gaan zoeken en dat lukt ook, maar dan zijn de verhoudingen in Duitsland inmiddels fundamenteel veranderd. Zijn kleindochter, Sigun, is opgenomen in een soort woon- en werkgemeenschap op het platteland, die er een neo-nazi ideologie op na houdt. Omdat haar 'pleegouders' daar aanspraak maken op de erfenis van Birgit, Kaspars overleden vrouw, komt hij met hen overeen, dat haar dochter elke schoolvakantie een week bij hem komt logeren en in de grote vakantie langer. Sigun, het meisje zoekt haar identiteit, en vindt bij Kaspar een ander milieu dan bij haar ouders, maar sluit zich toch aan bij jonge neo-nazi's die uit zijn op confrontaties met linkse jongeren. Daarbij wordt een van die jongeren ook door een vriend van haar doodgeschoten, en dan kan ze niet meer bij die hard-liners blijven, maar ook niet bij Kaspar. Zij kiest dan een eigen weg, en gaat op eigen kracht op zoek naar wat voor haar betekenis heeft.
Ik moest bij dit boek wel denken aan Steppenwolf van Hesse, zo goed schrijft Schlink, en worden de mensen in zijn boek levend.
Het boek is niet echt een vrolijk verhaal, maar actueel en ook hoopgevend, omdat het laat zien, dat je in de greep van een ideologie niet persé ook verloren bent.
Van harte aanbevolen.
Kaspar, de hoofdpersoon, althans de verteller, heeft daardoor wel altijd een gevoel dat hij zijn vrouw nooit helemaal heeft leren kennen, maar hij weet niet waar dat gevoel vandaan komt.
Pas na de dood van zijn vrouw, leest hij in haar dagboeken, hoezeer zij onder dit verlies heeft geleden, en wat waarschijnlijk ook een grote rol heeft gespeeld bij haar dood. Zij schrijft daarin ook hoe ze op zoek ging naar haar dochterje, Svenja, en welke instanties ze wilde benadern, maar dat heeft ze nooit ook echt gedaan.
Kaspar ziet het als een opdracht om de dochter van zijn vrouw te gaan zoeken en dat lukt ook, maar dan zijn de verhoudingen in Duitsland inmiddels fundamenteel veranderd. Zijn kleindochter, Sigun, is opgenomen in een soort woon- en werkgemeenschap op het platteland, die er een neo-nazi ideologie op na houdt. Omdat haar 'pleegouders' daar aanspraak maken op de erfenis van Birgit, Kaspars overleden vrouw, komt hij met hen overeen, dat haar dochter elke schoolvakantie een week bij hem komt logeren en in de grote vakantie langer. Sigun, het meisje zoekt haar identiteit, en vindt bij Kaspar een ander milieu dan bij haar ouders, maar sluit zich toch aan bij jonge neo-nazi's die uit zijn op confrontaties met linkse jongeren. Daarbij wordt een van die jongeren ook door een vriend van haar doodgeschoten, en dan kan ze niet meer bij die hard-liners blijven, maar ook niet bij Kaspar. Zij kiest dan een eigen weg, en gaat op eigen kracht op zoek naar wat voor haar betekenis heeft.
Ik moest bij dit boek wel denken aan Steppenwolf van Hesse, zo goed schrijft Schlink, en worden de mensen in zijn boek levend.
Het boek is niet echt een vrolijk verhaal, maar actueel en ook hoopgevend, omdat het laat zien, dat je in de greep van een ideologie niet persé ook verloren bent.
Van harte aanbevolen.
2
9
Reageer op deze recensie